Als kind hebben mijn ouders mij veel geleerd. Niet dat ik daar altijd op zat te wachten, want ik speelde liever buiten met mijn vriendjes. Maar in plaats daarvan leerde ik het huishouden doen en voor mezelf te zorgen. Later heb ik lang gedacht verder niemand nodig te hebben, want afgezien van het feit dat ik mezelf qua huishouden kon redden, had ik ook een eigen inkomen en een auto. Toch begon op een zeker moment iets aan mij te knagen. Om de een of andere reden zocht ik gezelschap. Vrouwelijk gezelschap. Waarom? Misschien omdat ik op zoek was naar een maatje. En naar liefde, een gezin, naar kunnen geven en delen en samen genieten.
Toen ik over trouwen begon, vroegen andere jongemannen mij of dat wel zo verstandig was. Anderen zeiden : "Nooit doen!" Zij waren al gerouwd. šHet gevoel van vlinders in mijn buik zou volgens hen betekenen, dat mijn verstand en vrijheid uit mijn lijf weg fladderden. Ondanks dat alles ben ik bijna 50 jaar geleden getrouwd en heb ik gevonden wat ik zocht. We zijn nog steeds bij elkaar en heb ook daarvan geen enkele spijt.š