In het interview voor het UWV magazine Perspectief heb ik onder meer gesproken over de klantonvriendelijke werkwijze van de uitkeringsinstantie. Wie psychische problemen heeft en lijdzaam gevolg geeft aan een oproep, graaft in feite zijn eigen uitkeringsgraf. In zo'n situatie ben je een weerloze 'prooi' van het UWV. Als een zombie zit je aan tafel en laat van alles en nog wat van de UWV medewerker over je heen komen. Je humt wat of mompelt ja of nee, zonder echt inhoudelijk te begrijpen waar het allemaal over gaat en je zet een krabbel onder een stuk papier. Dus beloop je de kans al dan niet gedeeltelijk arbeidsgeschikt verklaard te worden. Want daar gaat het bij het UWV om : iedereen aan het werk. Het zou van enige compassie blijken als het UWV de cliënt nadrukkelijk vooraf hierop wijst en hem of haar adviseert iemand mee te nemen.
Een ander punt betrof de snelheid waarmee het UWV schakelt, als iemand bij hen aangemeld is. In de periode dat ik psychisch in een dieptepunt verkeerde, moest ik van het UWV solliciteren! Nota bene omdat het UWV zelf een fout had gemaakt. Ik kreeg ook een re-integratiebureau aan de deur. Dat wilde me ook zo spoedig mogelijk aan een baan helpen. Vraag me niet hoe ik daar doorheen gekomen ben, dat weet ik echt niet meer. Maar ik weet nog wel dat die ondoordachte UWV-acties mijn herstel flink vertraagden. Ik heb gepleit voor meer compassie en gezond verstand bij het UWV.