Controle en eenzijdigheid

Het CDA wil dat er een leeftijdsgrens aan het kopen van fastfood komt. Dat wil de partij omwille van de gezondheid. Omdat het hier om een regeringspartij gaat, denk ik wat stappen verder met als kader 'controle'. Van fastfood gaat het verder naar vlees en voordat men het beseft, bepaalt de overheid wat we wel of niet mogen eten, doen en/of laten. Dan mogen we hooguit 2x per week vlees kopen, moeten we alleen biologisch groenvoer kopen en worden we bij de ingang van een eettent gewogen. Het lichaamsgewicht in combinatie met andere info bepaalt of je naar binnen mag of niet. Controle, controle, controle.
We worden via de media gebombardeerd met Oekraïne en Zelensky. Dat is m.i. bedoeld om ons alvast te laten wennen aan een toekomstig EU lid. Tot op heden heb ik geen interview gehoord van de andere kant. Van Russische politici en/of Poetin zelf. Ik proef uit de berichten heel veel anti-Rusland sentiment, eenzijdigheden, meningen en aannames. Er worden veel woorden gebruikt als 'volgens ...', 'ik geloof', 'wij verwachten' enz. Zelfs de voorlichtingsman van het Pentagon bezigt deze woorden. Maar feiten ontbreken opvallend vaak. Uitspraken van krijgsgevangenen zijn voor mij niet geloofwaardig. Onder die omstandigheden zou ook ik vol overtuiging verklaren, dat ik blond ben en blauwe ogen heb. Kortom, dit keer van het oostfront wel nieuws, maar heel erg eenzijdig.

Afgrijslijk!

Elke oorlog is een hel. Niet alleen voor de vechtende legers, ook voor de burgerbevolking. Eerlijk gezegd was ik blij, dat ik als dienstplichtige op tijd afzwaaide. Men had het op de kazerne over een inzet voor de VN in Libanon. Ten eerste had ik niet begrepen dat ik in Libanon ons landje moest verdedigen. Komt bij dat ik dienstplichtige was en naar mijn weten niet zomaar uitgezonden mocht worden. Maar helaas overtreedt de overheid soms ook wetten. Zo zijn veel dienstplichtigen na de oorlog ook naar Nederlands Indië gestuurd vanwege de oorlog daar. O nee, ik mag het geen oorlog noemen. Het heette 'politionele acties'. Toen was er ook al sprake van wreed 'politieoptreden'. Ik ken mensen die net uit Duitsland terug waren gekeerd als krijgsgevangene en/of dwangarbeider. Zij werden subiet naar de Oost gestuurd. Als een soort van straf. Tenminste, zo hebben die 'militairen' dat ervaren. Van een van hen weet ik dat hij medische behandeling nodig had vanwege martelingen. Maar die kreeg hij niet. Hij werd als dwangarbeider als een verrader beschouwd en werd zonder medische keuring naar de Oost gestuurd.
Zo terugkijkend in de tijd, zou ik voor alle missies bedankt hebben. Omdat we daar niets te zoeken hebben. Alle missies vind ik achteraf gezien zinloos geweest. Ze hebben enkel slachtoffers gemaakt, die vervolgens nauwelijks enige zorg kregen.

Tweede Paasdag

Er was een tijd waarin Tweede Paasdag een zondag was. Dus ging men weer naar de kerk en was men op z'n zondags gekleed. Maar de kerk heeft plaats moeten maken voor de meubelboulevard. Zo'n boulevard heeft natuurlijk ook enige relatie met het geloof. Jezus pa, Jozef, was namelijk timmerman. Maar dat is dan ook het enige. Ik weet niet of Jozef ook meubels in elkaar timmerde of op een scheepswerf werkte of alleen huizen en schuren bouwde.
Ik kan me niet heugen dat wij op Tweede Paasdag of een andere feestdag naar een woonboulevard geweest zijn. We maken geen deel uit van de kudde. De Tweede Paasdag is net als die andere Tweede dagen gewoon een vrije dag geworden. Dan is zo'n vrije dag extra fijn als de zon schijnt. Zoals vandaag.

Duitsland 2022

Duitsland heeft zwaar oorlogstuig naar Oekraïne gestuurd. Tja, Duits bloed. Daar zitten nog steeds witte en rode oorlogsplaatjes in. Dat is ook te merken aan de taal, waarin de woorden über en unten / unter opvallend veel voorkomen. Wie een wedstrijd verliest unterlegt de tegenstander. Alsof je na een damwedstrijd met elkaar op de vuist gegaan bent. Naarmate een Duitser hoger in de hiërarchie komt begint de oorlogsdrang op te spelen. Het müssen verandert in sollen. Tenminste, dat was tijdens mijn werkervaring in Duitsland zo. Vanwege die mentaliteit wil ook Von der Leyen (EU) een oorlog beginnen. Duitsland heeft vanwege die bloedplaatjes ook een flinke wapenindustrie, dus dat komt verdacht gelegen. Het land heeft de Jodenhaat anders verpakt. Duitsland exporteert haar wapentuig naar moslimlanden. Je weet wel, landen die Israël van de kaart willen vegen : Algerije, Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar. Die landen verkopen veel Duits wapentuig door aan bevriende moslim naties, die geboycot worden. Ook een manier om de Duitse handen in onschuld te wassen en straks weer te roepen : "Wir haben es nicht gewusst!" Nee, maar jullie hebben het wel (weer) gedaan.

Televisie

 Als ik naar de tv kijk, dan doe ik vaak overdag. Als ik lunch- of theepauze heb. Of 's morgens even tijdens of na het ontbijt. Ik kijk heel erg selectief. Van de officiële Nederlandse zenders kijk ik alleen naar afleveringen van Spoorloos en/of DNA onbekend. Soms docu's van de VPRO. En natuurlijk de sport op de zondagavond, als ik de wedstrijden niet eerder gezien heb op een echte sportzender.
Ik ben zo'n beetje uitgekeken op de meeste commerciële zenders. Met name het woke RTL4. Aan de programmering kan ik zien dat daar homo's het voor het zeggen hebben. Net alsof heel Nederland gay en/of travestiet is en zich graag overdadig als vrouw verkleedt. Of daar anders in volle teugen van geniet. En dan al die bekende BN'ers in shows, spel- en praatprogramma's. Van oplichters, vreemdgangers, vechtersbaasjes en onbetrouwbare politici tot pedofielen toe met ordinair en vulgair taalgebruik. Ze krijgen er allemaal een podium. Telkens weer. Ze duiken zelfs op in The Passion. Er zijn blijkbaar geen gewone, nette BN'ers meer. Of je moet een supermarkt verbouwen omdat je rokende zoon daar weggestuurd is, oké vinden. Steeds vaker wordt een BN'er vervangen door een nieuweling. Want steeds vaker worden onkiese bezigheden van BN'ers openbaar.  
Ooit waren er tv programma's waarin de kijkers een rol speelden. Die waren wel leuk. Als ik per ongeluk weer zo'n RTL4 programma zie, dan krijg ik bijna de behoefte om 'flikker toch op!' te roepen. Maar zo ben ik niet opgevoed, dus druk ik op een knopje op de afstandsbediening voor een andere zender.

Paasnieuws

Zweden is aardig op weg een moslimland te worden. Er is al heel lang sprake van grote overlast van moslims daar. Het aantal no go zones / wijken in Zweedse steden groeit. Maar zoals te doen gebruikelijk, wordt de situatie daar door de politiek en dus ook door de MSM en Zweedse pers verzwegen. Er zijn daar al bijna een week rellen. Rechtse groeperingen verbrande de Koran en raken slaags met moslims en de politie. Leve het multiculti.
In Zuid Afrika zijn zo'n 450 zwarte mensen omgekomen vanwege overstromingen. Dat is natuurlijk erg. Jammer dat de politiek en dus het reguliere nieuws nog steeds geen aandacht besteedt aan de vele moorden op blanken in dat land. Sinds de afschaffing van de Apartheid zijn naar schatting al 3.600 blanke boeren vermoord na oproepen vanuit de Zuid-Afrikaanse politiek (Plaasmoorden). Over andere blanken zijn geen cijfers beschikbaar. Al met al een oninteressante genocide blijkbaar.
Om Le Pen af te stoppen, Marie krijgt veel te veel stemmen,  zijn er weer beschuldigingen tegen haar en haar partij geuit. De Franse politiek wil haar en haar partij het liefst verbannen.
D66 heeft zo haar eigen problemen. De partijtop houdt informatie over wangedrag van een(?) lid verborgen. Het D66 bestuur gaat het rapport opnieuw lezen. Daar zal het vrij snel klaar mee zijn, want de meeste tekst zal inmiddels wel zwart gemaakt zijn. Ergo : er is niets aan de hand.

Verbeteringen?

Net buiten mijn geboortedorp, langs de Hoogmadeseweg, bevond zich in de jaren 50 een vuilstort. Het lag in een weiland achter de boerderij van de ouders van Sophie van Rijnsburg. Sophie was een klasgenootje van mijn broer Joop. Afgezien van de vuilstort werd er ook huishoudelijk afval gebruikt om sloten te dempen. Dat was niet illegaal, maar door de grondeigenaar (Bloemendaal? - foto-) met de gemeente Leiderdorp geregeld.
Dat kon toen nog allemaal, want er waren niet zoveel schadelijke stoffen en plastic / kunststof werd zeer weinig gebruikt.
Melk werd los verkocht. Men ging met een pannetje of melkkoker naar de bakfiets of melkwagen. Daar werden met maatbekers het aantal gewenste liters melk in zo'n pannetje gegoten. Brood dat langs de deur werd verkocht had geen verpakking. Net zoals de groente, aardappelen en fruit, dat los in de boodschappentas gestort werd. Die tas was vaak een speciaal regulier gebruiksmiddel; de boodschappentas. Of een netje.
Er werden ook flessen en potten gebruikt. Die gingen leeg terug naar de winkel. Voor hergebruik. Als men groente en fruit lange tijd wilde bewaren, deed men dat in weckpotten. Ook van glas en ook voor hergebruik. Bij ons thuis stonden die potten in een kast die zich naast de keuken op de kleine overloop bevond. Veel afval verdween naar de boeren. Dat diende als bijvoer voor het vee. Kortom, er werd niet zoveel afval geproduceerd noch weggegooid.
Dat veranderde in de jaren 60 drastisch. Toen kregen we melk in plastic zakjes (!) en later dito flessen aangeleverd. Er verschenen allerlei plastic producten. Waaronder erg veel wegwerpartikelen. Dat vond men toen veel beter dan al die oude troep die we telkens weer gebruikten. Het idee kwam van de mensen die in de jaren 30 geboren waren. De crisiskids die onbewust milieucrises zouden veroorzaken. Het kunststof nam een enorme vlucht. Het verdrong het metaal en het hout. Nu zit het in ons bloed.

Op de fiets

Tijdens de wandeling met Fenna, staat ze even bij een bankje te snuffelen. Terwijl ik geduldig wacht tot madam uit gesnuffeld is, komt een meneer op een fiets aan. Hij groet mij en ik hem. Meneer stopt, parkeert zijn fiets en neemt even pauze met een versnapering dat hij uit een tupperware doosje haalt. Als even later een stel over het fietspad langskomt, begint meneer te vertellen. "Ik kwam ze onderweg tegen. Ze liepen voor mij aan de verkeerde kant van het fietspad", zei hij, "rechts." Gevolgd door de vraag : "Of heb ik het verkeerd?" Ik vertelde hem dat ik zelf al een paar keer aangesproken ben, omdat men vond dat ook ik aan de verkeerde kant liep. Ik loop met Fenna altijd aan de linker kant, zodat ik het naderend verkeer tijdig kan zien. Iets waar ik als jochie mijn verkeersdiploma aan overgehouden heb. Haha.

Daarna gaat het vooral over fietsen. Fietsen als ouder iemand, want meneer is tachtig jaar, zei ie. Ook hij vindt dat er heel erg snel gereden wordt, waardoor anticiperen alsmaar lastiger geworden is. Alles gaat sneller en zonder rekening te houden met anderen. Ook tijdens het inhalen / passeren. Aan onverwachte stuurbewegingen vanwege mechanische of fysieke problemen of van schrik wordt niet gedacht. De leeftijd speelt natuurlijk ook een rol. Wij reageren minder snel, zijn minder soepel en onze botten worden brozer. Als het moet dan zal hij een helm opzetten. Maar niet eerder.
Het is hem ook opgevallen, dat verkeersdeelnemers veel slordiger zijn. "Het lijkt wel of ze de regels niet kennen", concludeert hij. Ik kan niet anders dan zijn zienswijze beamen. Maar misschien komt het, omdat we in dezelfde leeftijdsgroep zitten. Tja, we zijn oud. Het aanpassen wordt lastiger. En daarmee het overleven.

Pasen 2022

Na de Witte Donderdag, de Goede Vrijdag en de Stille Zaterdag is het geen autoloze zondag, maar Pasen. En een beetje autoloze zondag, want de meesten zijn afgelopen vrijdag al op pad gegaan.
Terugkijkend kan ik me tussen de zeg maar 65 keren slechts een paar bijzondere Paasfeesten herinneren. Dat waren de feesten waarop weer iemand er niet meer bij zou zijn. Voor de rest waren het gewone feestdagen voor mij. Vrolijke Paasdagen dus. Vrolijk Pasen!

Opzij!

Toen ik met de peesrail van de bus bezig was, hoorde ik een motorfiets aankomen. Ik had een trapje op de stoep neergezet en was daarop gaan staan om de rail te schuren. De stoep is ter plekke iets meer dan een meter breed, vanwege een haag. Plots hoor ik een claxon en het gassen van de motor. Wat bleek? Meneer wilde over de stoep passeren. Hij moest aan het eind van het blokje woonhuizen zijn, ter hoogte van het boompje (foto). Maar daar kan ie gewoon de stoep op en op het erfje zijn motor parkeren. Die motor heb ik daar vaker zien staan.
Zonder van het trapje af te stappen schud ik met mijn hoofd en wijs ik naar de straatkant. Omdat meneer de motormuis eigenwijs en gassend bleef staan, stapte ik maar op hem af. Ik zei hem dat ik bijna 50 jaar zelf motor gereden heb, maar dat ik dit soort asogedrag nooit vertoond heb. "Je kunt toch daar ook de stoep op?", sloot ik af. Pas toen begon hij al gassend (met een open uitlaat) achteruit te rijden om alsnog over de straat naar zijn bestemming te gaan.

Geheugen en omgeving

 Niet alleen interessant, maar wat mij betreft ook herkenbaar. In nare omgevingen en/of van nare gesprekken heb ik weinig opgestoken :

De afdeling Automatisering

In de jaren 60 en 70 heerste er op menig afdeling Automatisering een eigengereide geest. Daar heerste de mentaliteit dat de computertovenaars wisten wat het beste voor de 'klant' was. Menig afdelingshoofd of eindverantwoordelijke (vaak een boekhouder of controller) had niet het besef, dat de afdeling het bedrijf moest ondersteunen bij het nastreven van de doelen. Er was geen totaalbeeld van het aandachtsgebied wat tot 'eilandautomatisering' leidde. Gelukkig kwam daarin verandering.
Het hobbyisme veranderde in een zakelijke, efficiënte en effectieve aanpak. De werkzaamheden werden gebaseerd op het beleid van de onderneming. De automatisering werd voorzien van methodes en technieken. De klanten kregen meer kennis omtrent automatisering en hun eigen rol daarin. De diverse afdelingen werden serieuze klanten en de afdeling Automatisering een dienstverlenend bedrijf binnen de onderneming. Er werd op allerlei fronten aandacht besteed aan verbeteringen. Waaronder specifieke bedrijfskennis, sociale en communicatieve vaardigheden voor een correcte interactie met de 'klanten'. De laatsten kregen zodoende de volledige regie over hun processen in eigen handen. De klant betaalt en is daarom koning.
Die tijd ligt inmiddels ver achter mij. En toch zie ik ruim 50 jaar later(!) dat ouderwetse verschijnsel vandaag de dag nog steeds opduiken. Dienstverleners die nog steeds menen de dienst te moeten uitmaken. Compleet met een fors gebrek aan sociale en communicatieve vaardigheden zijn ze dagelijks klantonvriendelijk of zelfs klantvijandig bezig. Ze staan ook niet open voor verbeteringen. De kwaliteit van hun doen en laten blijft daarom bedroevend laag. Zij beseffen niet, dat diezelfde 'vervelende' klant maandelijks hun salaris betaalt. Dat kan slechts bij één bedrijf : de overheid. Zowel nationaal als lokaal staan zij zichzelf dagelijks wanprestaties toe. In de volksmond 'burgertje pesten' genoemd. Het schetst de mentaliteit van de ambtenaar, die 's avond thuiskomt met de mededeling : "Ik heb weer heerlijk gewerkt vandaag." Je zult maar zo'n ouder hebben....

The bright sight of life

 Als alle bemanningsleden van de Moskva geëvacueerd en zijn en er geen slachtoffers (volgens de nieuwsberichten) zijn gevallen, dan kan er volgens mij geen sprake zijn van een raketaanval op het schip. Over tegenslagen hoor of lees ik overigens weinig in het Russisch nieuws. Al wordt het verlies van de Moskva wel gemeld. In Noord-Korea gaat het soms vrolijk aan toe. Zo probeert men daar ook optimistisch te blijven :

Van ondersteuning naar racen

Een van onze zoons heeft een zwarte labrador (foto). Dat beest heet Lilly. Maar ze hadden haar beter Kliko kunnen noemen. De labrador is een echte veelvraat. Een heel lieve, bedaarde vreetzak. Een labrador die steelt als de raven! Maar ja, die beesten zijn ook zwart.
De e-bike was ooit op de markt gekomen voor de oudere mensen en/of hen die fysiek problemen ondervinden met het voortbewegen van een gewone fiets. Vanwege reumaklachten is Sonja zo aan een e-bike geraakt. De trapondersteuning bleek een geweldige oplossing.
Maar al snel kreeg de e-bike ook aandacht van jongeren en gezonde volwassenen. Die bekeken de fiets met heel andere ogen. Met gevolg dat het accent van de elektrische fiets van trapondersteuning naar snelheid en sport verschoof.  Dagelijks zie ik tieners op e-bikes naar school gaan. Sommigen leggen vrij grote afstanden af om in Dronten naar school te gaan. Vanwege de stille kracht en de snelheid duiken ze plots voor je op. De risico's op een ongeval zijn zodoende behoorlijk toegenomen.

Vlaggenschip Moskva

Omdat in Rusland alle kritische informatie geweerd wordt, roepen westerse journalisten op een campagne te starten met kritische informatie voor de Russen. Opvallend, want hier in het vrije westen wordt ook veel kritische c.q. andere meningen uit de media geweerd. Maar dan is het oké.
Het Russisch vlaggenschip Moskva (1982) is in de Zwarte Zee gezonken toen het vanwege een brand naar een haven gesleept werd. Oekraïne claimt een aanval op het schip te hebben uitgevoerd. Van Russische zijde wordt alleen medegedeeld, dat op de Moskva een niet te blussen brand uitgebroken is na een explosie in een munitiekamer. Op diverse sites worden allerlei oorzaken genoemd. Een aantal sites houden het op een raketaanval, waarbij overigens verschillende soorten raketten genoemd worden. Andere spreken over 'verdwaalde' zeemijnen en/of een aanval met een drone. Weer anderen berichten over een aanval vanuit de lucht. Maar het kan even goed een matroos geweest zijn die stiekem aan het roken was.
Zo goed als de volledige bemanning (500 koppen) is geëvacueerd. In hoeverre is met het vergaan van de Moskva Ruslands trots gekrenkt? Overigens is het zo, als ik al die westerse media geloven mag is het Russisch leger inclusief de luchtmacht en marine al een paar keer totaal vernietigd. Het blijft lastig feiten te achterhalen.