"Kan iemand mij uitleggen wat dat toch is met oude bussen en nieuwe witte campers? Tuurlijk, we staan zelf ook wel eens naast een andere camper. Maar heel vaak lijken gloednieuwe, spierwitte campers zich van ons af te wenden, alsof we besmettelijk zijn of zo. Is het het lucht draaien? Bang voor een krasje? Bang voor eventuele hippies? Wie het weet mag het zeggen.
Wij kijken misschien heel eng, maar geloof me: we vallen best mee. Onze bus is oud, rokerig als hij koud is, soms luidruchtig, maar hij leeft. En wij leven mee. We houden van vrijheid, van kleine chaos, van het zijn wie we zijn, ongeacht wat anderen denken.
Het zegt iets over hoe mensen omgaan met het onbekende. Als je anders bent dan de norm, als je buiten het lijntje kleurt, is het makkelijk om je te vermijden of niet te begrijpen. Maar dat betekent niet dat je minder bent. Sterker nog, juist in dat anders-zijn zit kracht. Of het nu gaat om een oude dieselbus tussen glimmende witte campers, of om wie je liefhebt en hoe je dat durft te laten zien: authentiek zijn is het meest waardevolle wat er is.
Dus ja, mensen kunnen raar kijken, afstand houden of bang zijn voor wat ze niet begrijpen. Maar laat dat je nooit stoppen. Jij bent goed zoals je bent, en degenen die dat niet zien, hoeven je pad niet te kruisen. Anders zijn is geen fout, het is een superkracht."
Ik herken de situatie. Met onze oude rode bus hebben we dezelfde ervaring. Maar ik dacht toen niet, dat het met onze bus te maken heeft. Er waren wel situaties waarin andere gasten dachten met een werkbus van een Fiat dealer te maken te hebben. 😁 De eerder beschreven situatie herken ik ook in andere omstandigheden. Zo kregen wij negatief commentaar omdat we kleding bij Zeeman en Wibra kochten, niet in een huurwoning woonden ( o, is het jullie eigendom?), wij een rijtjeswoning hadden, in een bestelbus reden en geen BMW uit de 5 serie voor de deur hadden staan.
Tja, allemaal vakjes waar men graag mensen in stopt.
Tja, allemaal vakjes waar men graag mensen in stopt.