Als leidinggevende vond ik het erg belangrijk om mijn medewerkers gemeende belangstelling te tonen. Dus luisterde ik goed, maakte aantekeningen en hield actielijsten bij, zodat ik gemaakte afspraken kon nakomen. De gemeende belangstelling miste ik tijdens gesprekken in het gezondheidscentrum. Daar kwam ik een keer per jaar. En elke keer moest ik opnieuw vertellen over mijn gezondheid. Vreemd, want tijden het gesprek zat de medewerkster achter haar laptop. Dat telkens weer herhalen werd ik zat. Er werd niet niet serieus naar mij geluisterd. Ik werd ook aangesproken op een manier, die mij aan mijn lagere school tijd deed denken. Ik werd alleen niet aan mijn oor getrokken.
Als ik een afspraak met de huisarts heb, dan krijg ik 10 minuten de tijd. Ik mag dan niet over meerdere onderwerpen spreken. Daar moet ik aparte afspraken voor maken.
Als ik voor mijn jaarlijkse controle ga, mag ik wel 15 tot 20 minuten wachten. Omdat, zo is mij gezegd, de benodigde tijd per patiënt vooraf niet in te schatten is. Als je je niet voorbereid op een gesprek klopt dat.
Afgelopen week kreeg ik weer een uitnodiging. Mij is eerder toegezegd, dat ik een ander aanspreekpunt krijg. Daar heb ik niets meer van vernomen. Nee, benieuwd ben ik niet meer. Er is geen gemeende belangstelling voor mij.