Vanmorgen ben ik in de druilerige regen naar Arnhem gereden. Door de polder naar de A27 (Almere-Utrecht) en vervolgens de A1 genomen richting Amersfoort. Ik verwachtte daar een file (vaak op de zaterdag) en ja hoor, ik werd niet teleurgesteld. Na een kort oponthoud en Amersfoort ben ik via de A30 (Barneveld-Ede) naar de A12 gereden. Daar kwam ik vlakbij de afrit naar Bennekom (Pasar malam route!) op de A12 terecht. Daarna was het nog zo'n 13 km door de regen rijden tot ik bij het appartement van neef Jacques arriveerde.
Ik had mijn wagen volgeladen, vol met spullen voor Jacques en wat gereedschap. Afgesproken was dat ik de tafel zou vervangen en in de keuken een paar plankjes zou monteren, zodat Jacques op het aanrecht wat meer ruimte zou krijgen.
Gelukkig kon ik vlak voor de deur en de lift parkeren. Eerst heb ik alles in de hal bij de lift geplaatst en daarna de boel in de lift gezet. Een druk op de knop bracht mij en de spullen naar de eerste etage, recht tegenover de deur van het appartement op nr. 17. Na een warm welkom ben ik in de keuken begonnen. Samen met Jacques werd de hoogte bepaald en steunen met plankjes mooi horizontaal tegen de muur gemonteerd. Tijdens het klussen spraken we over van alles en nog wat.We waren net in de keuken klaar, toen de bel ging. Ik stak mijn grijze kop om de hoek en keek nieuwsgierig door het ronde raam. Ik zag een verschrikt gezicht met grote ogen en een open mond. Toen Jacques (tot dan buiten beeld) de deur had opengedaan, riep de verzorgster verschrikt : "Ik schrok me dood! Ik dacht : kan Jacques lopen?! Nou, dat was dus even lachen.
Na een kort intermezzo ben ik aan de tafel begonnen. Vooraf eerst even een proefopstelling gemaakt, om te zien of er voldoende ruimte over zou blijven om met de hijsmachine door de kamer te manoeuvreren. Daarna hebben we de hoogte van het tafelblad proefondervindelijk vastgesteld. Toen dat alles in orde was, heb ik de tafel op de juiste hoogte op de voet gemonteerd. Ik heb vanwege de omvang een stuk van het blad gezaagd en dat als beveiliging tegen het kantelen (was bijna niet mogelijk, maar toch..) aan de muur bevestigd. De ronde tafel staat zodoende strak en veilig tegen de muur. Deze tafel heeft slechts één poot in het midden, zodat de rolstoel gemakkelijk bij de tafel kan komen. De oude tafel had vier poten, die vrij dicht bij elkaar stonden.
Jacques was erg in zijn nopjes met beide vernieuwingen. Tussendoor hebben we nog genoten van een paar bapao's en koffie. Inmiddels was de zon gaan schijnen (zowel letterlijk als figuurlijk) en nadat ik de oude, gammele tafel bij de vuilcontainer had gezet, namen we beiden met een voldaan gevoel afscheid . Na weer een file bij Amersfoort reed ik zonder oponthoud terug naar Lelystad Haven. Het was een leuke, gezellige en zinvolle zaterdag.