Me zolang in het verkeer bevinden. Zeker als het op onbekend terrein en druk is. In het donker rijden is ook zoiets. Nou, dat heb ik afgelopen zaterdag dus allemaal gedaan. Ik was wel bekaf en voelde me verre van goed. Maar ja, af en toe voel ik me toch verplicht om over een hoge drempel te stappen. Dan praat ik mezelf moed in.
Ik slaap er niet minder om. De volgende dag ben ik dan ook weer uitgerust. Tenzij ik wakker word van een pijnlijke schouder. Dat gebeurt ook nog.
Maar ook voor die schouder blijf ik niet thuis en doe ik soms dingen die ik achteraf gezien beter had kunnen laten. Maar ja, mijn leven wordt anders zo saai.