Op de een of andere manier heeft de Duitse taal mij toch te pakken gekregen. Vooral aan de vakanties in het toenmalig West-Duitsland in de jaren 50 hebben iets met mij gedaan. Op school was ik vrij goed in Duits. Hoewel ik later via militaire dienst ook veel in dat land was, heb ik daar minder 'aantrekkelijke' herinneringen aan. Dat zal vanwege de omstandigheden zijn geweest. We aren daar vaak op oefening om de noordflank van het vrije westen te verdedigen tegen de boze agressieve Sovjets. Maar vraag me maar niet hoe. 😂
Later, vanwege mijn werk ben ik wel weer op een aangename manier bij onze ooster buren geweest. Ik heb er zelfs in het Duits een presentatie gegeven over een conceptoplossing voor een kantoornetwerk met pc's. Het streelde mijn ego toen mij gevraagd werd waar ik zo goed Duits had leren spreken en verstaan. Op een camping werd mij door een Duitse gevraagd of ik soms ook in Duitsland gewoond heb. Dat niet, maar ik keek (en kijk nog steeds) vaak naar Duitse zenders. Zo heb ik de taal wat bijgehouden. Heel anders dan met het Frans. Dat is nu zo'n beetje weggeëbd. Ik kijk ook niet naar Franse zenders of zo. Dat neemt niet weg dat ik me best zo kunnen redden in Frankrijk.
Toen ik erachter kwam, dat de voorouders van mijn moeder o.a. uit Duitsland kwamen, dacht ik : "Zou het daardoor komen? Ben ik dan toch van Duitschen Bloet?"