In mijn vroege jeugd hadden wij een zwarte kat in huis. Dat beest heette Moortje. Later, op Curaçao kwam een kleine boskat in huis. Een rooie. Onze buren daar hadden twee honden, een reu en een teef. Nou, dan weet je het wel. Bonzo noemden we de pup die later ons erf op kwam. Dat arme beestje is op jonge leeftijd overleden. Vanwege slechte medische zorg. De honden werden niet geënt tegen ziektes enz. en kregen ook niet geregeld te eten. Ze zaten onder de vlooien en teken.
Toen we getrouwd waren, wilde Sonja een hond. Dat was ze van huis uit gewend. We hebben daar wel even een goed gesprek over gehad, want zo'n beest wordt nooit zelfstandig.
Ik ben niet alleen over stag gegaan, ik ben van honden gaan houden. Me verantwoordelijk voelen voor zo'n beest leek me op het lijf geschreven. Maar ik had er ook een goede vriend / vriendin in. Ze gingen overal met ons mee. We lieten ze hooguit 4 uur alleen. Het zijn zulke prachtige beesten wat het karakter betreft. Ik heb veel van ze geleerd. Ik herkende mijn eigen loyaliteit in de honden die we gehad hebben.
We hebben ook wel katten gehad. Maar van hen leerde ik enkel, dat ik hun bediende was.