Toen ik in het vakgebied IT begon (1970) duurde het nog even voordat de C van (data)communicatie aan de IT toegevoegd werd. In die tijd was sprake van veel 'eilandautomatisering'. Allerlei informatiesysteempjes die los van elkaar ontwikkeld en operationeel waren. Ze vereisten ook veel handmatig werk vanwege de koppelingen met elkaar. Vaak werd data afgedrukt en voor een ander systeem weer door datatypistes ingevoerd. Ook werden bestanden aangemaakt op losse schijven, die dan weer ingelezen werden door andere systemen. Erg veel handmatig en dus ongewenst werk. Samen met de zeer snelle ontwikkeling van de technologie werd naar integratie van al die losse systemen verlangd. Gevolg was dat er geïntegreerde systemen ontwikkeld en conversies opgestart werden.
Gedurende mijn loopbaan maakte ik geregeld gebruik van de theorie van meneer Nolan. In hoofdlijnen zag Nolan een Datatijdperk, een tijd van Informatisering en van netwerken. Elk tijdperk kende zo z'n eigen specifieke problematiek. De 'eilandjes' maakten plaats voor geïntegreerde systemen. Zelf heb ik een aantal van die geïntegreerde informatiesystemen mogen invoeren. Dat ging per subsysteem in deelprojecten. Op die manier verdween het handmatige werk en was de informatie actueler en sneller beschikbaar mede dankzij de alsmaar voortschrijdende technologie.
Ik werd eraan herinnerd, toen wij vakantie hadden. Ik fietste geregeld langs een kantoorpand in IJsselstein (U) aan de Produktieweg, waar een van de leveranciers (KSI) van zo'n systeem kantoor hield.
