Het duurde vrij lang voordat ik van nieuwe ziektes te horen kreeg (schrijft opa). Tot dan was ik alleen bekend met de verkoudheid, de griep, de bof, geestelijke gestoord en overwerkt of overspannen zijn. En die van de DKTP prik. Dat was het. In dezelfde periode hoorde ik van slechte ervaringen met een ziekenhuis. Dat was vanaf eind jaren 50 met het AZL in Leiden. Daar kreeg mijn oma een overdosis van een toen experimentele bestraling. Ze is daaraan overleden. Een paar jaar later overleed een vader van een klasgenoot tijdens een eenvoudige operatie aan zijn voet.
Weer later was in dat ziekenhuis (toen UMCL genaamd) een ander voormalig klasgenoot het slachtoffer. Hij hield aan een operatie een dwarslaesie over. Zelf vond ik later dat mijn oudere broer daar niet goed behandeld is na diens hartklachten. Aan de andere kant is een jongere broer van mij daar wel goed behandeld.
Na de jaren 60 begonnen nieuwe ziektes op te komen. Mijn moeder noemde mijn drukke jongere broertje soms 'zenuwpees' . Zou hij later ADHD als diagnose gekregen hebben? Hij had voor zover bekend geen problemen met zijn concentratie. Er kwamen nieuwe ziektes, zoals ADHD, burn out, stress, RSI, kanker, autisme, hart en vaatziektes. Maar ook een heel spectrum aan geestelijke stoornissen.
Ik vraag me sindsdien al af, wat gebeurt er met ons? Is de oorzaak ons voedsel, de vervuiling of de medicijnen of de informatie die we dagelijks krijgen? Of een combinatie van dat alles samen met minder fysiek bezig zijn?
Tot in de jaren 70 was het leven veel minder complex, zag de toekomst er nog uitdagend uit en zodoende wat mij betreft veel leuker. Nu is Nederland al een tijd ziek.