De wandelroute van de honden lijkt op de letter P, maar dan gespiegeld en niet zo rechttoe rechtaan. Zeg maar een grillige gespiegelde P. Dat oog simpel. Maar niet in een dicht bos met allerlei paden en paadjes.
Pas de laatste twee dagen lukte het mij om de juiste route te vinden, die de honden gewend zijn te lopen. De keren daarvoor hebben de honden en ik veel langer gelopen, omdat ik 'verdwaald' was. Niet echt verdwaald, maar wel dusdanig dat ik me op de zon moest richten. Naar zijn positie had ik vooraf al gekeken. Een nawee van mijn militaire dienst periode, maar dan zonder kompas. Als ik met mijn rechter schouder naar de zon sta, heb ik een (niet zichtbare) weg voor en achter mij. Het bos ligt tussen die wegen. Links van mij is ook een weg, die beide andere wegen met elkaar verbindt. Vlak bij de T-kruising staat de woning. Alle drie wegen zijn vanuit het bos niet te zien vanwege de afstand en uiteraard de bomen en struiken.
De eerste keer kwam ik uit op de weg die de twee andere met elkaar verbindt. Maar omdat ik die weg verder niet ken (nooit gefietst daarover), wist ik niet dat ik eigenlijk al vlak bij het huis was. De honden reageerden ook niet zo. Ze vonden het langer wandelen blijkbaar leuker. Dus ben ik de weg die ik afgelegd had weer teruggelopen. Later realiseerde ik met, dat als ik op de kruising linksaf gegaan was had ik na zo'n 50 meter lopen op de weg van het adres uitgekomen! Omdat de weg een bocht maakt, zag ik die andere weg niet. 😂 Ik heb daarna nog een paar pogingen gedaan, maar kwam telkens anders uit. De aanhouder wint en dus vond ik afgelopen donderdag de route van de honden. Ze vonden er niets aan na al dat avontuurlijk dwalen met al die nieuwe geurtjes.