Vorige week hoorden we twee keer een enorm geraas. Toen we naar de locatie liepen waar het lawaai vandaan kwam, hielden we bij de opslag voor openhaard hout stil. Daar lag een grote hoeveelheid gekloofd hout op de grond. Het hout was uit de opslag gevallen. Alsof iemand of iets het hout naar voren geduwd had. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Het hout was wat scheef, naar voren hellend, opgeslagen. Zodoende was de stapel instabiel geworden. De achterste laag was nog intact.
Hout opslaan is lastig, omdat de horizontale lijn verstoord kan worden door de vormen van de blokken hout. Het probleem is mij bekend vanwege onze eigen houthok ten tijde van de allesbrander in ons huis. Ik heb het zelf toen als een uitdaging gezien het hout constant in een horizontale laag op te slaan. Liever iets achterover hellend dan naar voren. Vaak smokkelde ik daarom, door bepaalde stukken hout te gebruiken om de lijn te corrigeren.
Na zo'n anderhalf uur lag de houtvoorraad weer in het hok. Al die tijd had ik gezelschap van beide honden. Dries kauwde op een houtje, wat ik hem verbood. Hij krijgt voldoende te eten. Maar ik kwam wel op de gedachte om voor de honden een kauwbot te kopen. Ze moeten dan wel gescheiden blijven, want de labrador-cane corso is nogal hebberig en de Schnauzer is de baas. We zitten niet op knokpartijen te wachten. De schnauzer ligt graag in de kennel. Daar mag ie dan van zijn bot genieten. Dries moet nog een dag of wat zijn kap dragen. De hotspots zijn genezen, maar we willen toch het advies van de dierenarts opvolgen.
