Op de valreep passen we nog even op een Jack Russel. Meneer heeft het moeilijk bij ons. Het is namelijk zo, dat het mormel gewend is de lakens uit te delen. Maar hier delen wij de lakens uit. We kunnen zien dat ie geen tegenstand gewend is, laat staan dat iemand hem de baas is. Gelukkig verstaan we zijn piepen wat ie af en toe doet niet. Het zal wel "ik wil naar huis" zijn. 😂 Wat dat betreft zijn het net kinderen.
Wat opvoeden betreft hebben wij als doel afgesproken, dat kinderen en honden 'handelbaar' moeten zijn. Dus ook voor anderen gemakkelijk in de omgang moeten zijn.
Buiten gedraagt Jack zich nogal stoer. Maar alleen al zijn verandering van houding als ie een andere hond ziet, is al een reden om hem even te corrigeren. Dat gebeurt met een licht rukje aan zijn riem (hij draagt een harnas) dat met een 'Hé!' begeleid gaat. Samen met je dat-wil-ik-niet uitstraling is dat voldoende, want het werkt. Binnen of buiten op het erfje staan blaffen is ook nergens voor nodig. Een Hé! is dan voldoende om hem te doen stoppen. Ach, het valt allemaal best mee. Al vinden veel eigenaren zo'n aanpak al 'zielig'. Maar wij willen geen draak van een hond, die denkt dat ie de baas is. En nogmaals, het zijn net kinderen. Zowel hond als mens vinden het kennen en bewaken van grenzen erg fijn.