Toen ik gisteren bezig was met de overkapping, kwam een vrouw met een kliko voorbij. Omdat ik hoog op de trap stond had ik haar niet direct in de gaten. Toen ze de kliko aan de weg gezet had en terugliep, groette ik haar. Ze groette mij vriendelijk terug. Omdat ze mij niet bekend voorkwam, vroeg ik haar of ze hier pas is komen wonen. Ze liet me in gebroken Engels weten dat ze geen Nederlands spreekt. Ze vertelde dat ze hier inderdaad pas woonde. Met een vinger in de lucht schreef ze het huisnummer op. Dat was iets verderop in de straat, waar een jong stel gewoond heeft met een Australische herder. In dat huis ben ik ook een keer geweest om te helpen.
Al communicerend met haar, vertelde ze dat ze van origine uit Roemenië afkomstig is. Ze heeft lang in Italië gewoond en gewerkt als kinderoppas. Ze vertelde mij dat in een mix van Engels, Italiaans en Roemeens. Maar ik begreep wel wat ze vertelde. Ik heb weliswaar een tijd met Italianen gewerkt, maar die moesten per se in het Engel communiceren. Ze spraken ook goed Frans. Maar hooguit onder elkaar in het Italiaans. De talen Roemeens en Italiaans zijn erg verwant aan elkaar. Vergelijk het maar met Nederlands en Duits : "Vier bier hier!! 😁 Tijdens ons gesprekje werd ze alsmaar enthousiaster. Misschien omdat ik haar ondanks de taalbarrière begreep wat ze zei. Ze gebruikte veel Roemeense en Italiaanse woorden. En ik dacht niet "Mamma mia! Non capisco!" Ze vindt het zo jammer, dat Nederlanders vaak afstandelijk zijn. Dat ben ik dus niet. Maar ja, ik ben maar een surrogaat Nederlander. Trouwens, als het even kan heb ik liever een cafè latte. De Italiaanse koffie is mij veel te sterk en veel te weinig.
Ter afsluiting vroeg ze of ik vandaag een kopje cappuccino bij haar kom drinken.