Vader en dochtertje

Toen we in Ede op een terrasje zaten te genieten, zag ik een vader met een huilend kind voorbijkomen. Het kind, een meisje van een jaar of 4-5, schreeuwde, zwaaide druk met haar armpjes en stampte met haar voeten op de grond. Zo liepen ze naar een fiets met een zitje achterop en voorop. Het kind werd eerst achterop gezet. Daar bleef het huilend tieren en razen. Pa bekeek de situatie van zijn fiets en besloot zijn tas met boodschappen in het zitje achterop te doen. Dus zette hij het schreeuwende kind in het stoeltje aan het stuur. Maar toen begon het meisje helemaal te gillen, te trappelen en met haar armpjes te zwaaien. Pa besloot toen maar de tas weer uit het zitje te halen en het kind weer terug te zetten. Ondanks al deze activiteiten, bleef het meisje huilen, schreeuwen en gillen. Pa stapte op en reed weg. Ik keek hem na, totdat het lawaai in de verte verstomde. Voor ons en het andere publiek. Maar niet voor pa. Tja pa, had haar nou maar geen prinsesje genoemd maar gewoon opgevoed.