We zijn op de fiets naar Wageningen gereden. In eerste instantie door het bos. Daar was het zo koel, dat we beiden kippenvel kregen! Maar daarna rede we door een open landschap. We hadden niet echt een reisdoel in de routeplanner gezet. We hadden het vizier op het centrum van de stad gericht. Onderweg zouden we dan wel zien waar wat we zouden tegenkomen en of de koers verlegd moest worden. Natuurlijk kwamen we een kringloopwinkel tegen. Daar hebben we wat rondgekeken. Ik zag daar een paar oude schoolplaten staan. Een ervan sprak mij aan in de zin van : gaat de geschiedenis zich herhalen? Het was een winters tafereel van een Nederlandse regiment infanteristen aan de Berezina in 1812. Toen was het Napoleon met zijn grootheidswaanzin. Zouden ze er na ruim twee eeuwen onder leiding van Mark Rutte weer intrappen?
De winkel zelf was netjes ingericht. Net zoals de winkel in Renkum. We bezochten ook nog een filiaal een eindje verderop. Later kwamen we bij het centrum terecht. We hebben de fietsen gestald en zijn daarna gaan wandelen door een winkelstraat. Het was gelukkig niet beredruk, ondanks het fraaie weer. Het was markt in het centrum rond een kerk. In dat deel bevonden zich ook veel terrasjes. Laat dat nou goed uitkomen, want het was lunchtijd. Dit keer een tosti met een frisdrankje erbij. Zo kijkend naar de bediening, kreeg ik weer respect voor dat jonge volk. Ze kwamen actief over. Heel anders dan de gamers en smartphone junks. Mouwen opstropen en aan het werk. Het zullen vast en zeker studenten zijn. Op de terugweg zijn we nog even langs de Nederrijn gereden; de moeder van de Lek en de Kromme Rijn. We zochten een bouwmarkt. Die vonden we. Daarna zijn we weer richting het oppasadres gereden. Al met al was het weer een aardige rit. Weer 'thuis' was het theetijd.
Na de thee hebben we de honden uitgelaten. In het bos achter het huis. Doordeweeks is het daar doodstil. Maar in het weekend kwamen we wandelaars en mensen met honden tegen. Gelukkig gedragen de beide honden zich vrij rustig als ze andere honden zien. Er is wat belangstelling, maar geen rukken aan de riem om aan het visitekaartje onder de staart van de andere te snuffelen.