F**k de Paus

Ik ben niet de enige die kritisch naar de Paus en zijn kerk kijkt.

Giftig nepnieuws

Men gaat steeds meer twijfelen aan de berichtgeving rond de gifaanval op de Russische ex-spion Skripal en zijn dochter. Britse chemici geven aan, dat het gebruik van de giftige stof in dergelijke situaties nauwelijks mogelijk is, zonder dat de gebruiker ervan ook besmet wordt. Een super-chemicus zou volgens hen tot een dergelijke aanval misschien in staat zijn. Maar de risico's zelf besmet te geraken blijven hoog.
Een ander aspect is de bewering al zou het hier gaan om een door Rusland gefabriceerd gifgas. Om zoiets te kunnen bepalen, zullen de Britten zelf of over het gas of over de formules om het gas te maken moeten beschikken. Als dat zo is, dan kan het ook een Britse dader geweest zijn. De Britten hebben nog steeds geen contact opgenomen met de OPCW, om erachter te kunnen komen of Rusland dat gas nog in opslag heeft. Steeds meer lijkt het erop, dat de hele kwestie in scène gezet is door de Britse overheid.
Ook rond de zogenaamde gifgasaanval in Syrië is het opvallend stil geworden. Met name vanaf het moment, dat dezelfde kinderen die door dat gas getroffen zouden zijn, verklaard hebben dat het om stofwolken ging als gevolg van bombardementen.
Net als de situatie rond Iran, worden dit soort kwesties steeds vaker opgeblazen tot "een ernstig probleem voor de wereldvrede". Als ik de minister Blok hoor zeggen, dat nu Iran een groot gevaar is voor onze veiligheid, dan liegt hij. Hij en de regering probeert ons angst in te prenten, zodat deelname aan een eventuele oorlog tegen Iran logisch lijkt.

Einde voetbalseizoen

Het is weer voorbij, het voetbalseizoen. Heb ik genoten? Ja, van met name de Engelse en Duitse competitie. Daar wordt nog voor mij het aantrekkelijke spel gespeeld, al begint het wel hier en daar Nederlandse trekjes te vertonen.
Daarmee bedoel ik slechte baltechniek, alleen oog voor de bal hebben, te lang wachten met afspelen, slecht geconcentreerd zijn en blijven en veel ruimte op de vleugels weggeven. Steeds vaker zie ik ook verdedigers, die hun rug naar de bal toekeren als de tegenstander de bal trapt. Dus kijken naar de bal is er ook niet meer bij. Veel voetballers zijn ook niet creatief wat het spel betreft. Als de verdediging van de opponent goed dicht zit, komt niemand op het idee om het met afstandsschoten of hoge voorzetten te proberen. Dat soort veranderingen van tactiek moet hen ingefluisterd worden door de trainer, tijdens de pauzes. Soms lijkt het alsof de collega's elkaar niet eens kennen. Dus krijgen kopsterke mannen als Dost en Huntelaar nauwelijks hoge ballen. Ik vraag me ook af, waarom een keeper per se een tegenstander moet uitspelen. Als je met 4-0 voor staat, oké. Maar toch niet als de wedstrijd nog open is of nota bene bij een achterstand? Het achteruit spelen heeft menige tegentreffer opgeleverd. Maar verdedigers zijn erg hardleers.
In Duitsland is o.a. HSV gedegradeerd. Die club speelde erg slecht. Al een paar seizoenen hoor. De club heeft legio trainers verbruikt. Uithuilen en opnieuw beginnen (daar hebben trainers veel meer tijd voor nodig) kwam niet bij de directie op. Dan maar degraderen.
Natuurlijk ben ik blij met vooral Hoffenheim. De jonge (30) trainer Julian Nagelsmann (opvolger van Huub Steevens) heeft zijn team in de bovenste regionen van de Bundesliga gebracht. Knap! Internationaal valt er nog wel veel te leren voor Nagelsmann. Maar die gelegenheid krijgt hij.
In Engeland zijn clubs gedegradeerd, waar Nederlandse spelers deel van uitmaken. Dat zegt ook iets. Laten we wel zijn, wie had verwacht dat 'ster-verdediger' Ricardo van Rijn na zijn mislukte Franse avontuur bij ... AZ terecht zou komen? Ik! Wat men hier sterren noemt, zijn op Europees niveau gemiddelde spelers. Bankzitter Davy Klaassen is er een ander voorbeeld van.

Mijn CV

Vanwege het feit, dat ik in de detachering werkte, moest ik mijn CV goed bijhouden. Het werd geregeld gecontroleerd en ingezet voor het werven van nieuwe opdrachten. Als er een nieuwe opdracht voor mij in het verschiet lag, moest ik mijn cv dusdanig aanpassen, dat het zoveel als mogelijk aansloot op de eisen van de opdracht. Na een opdracht, maar ook tussentijds, werd vastgelegd wat ik gedaan en/of geleerd had en met welk resultaat. Dat laatste was vanwege mijn loopbaanontwikkelingsplan. Ik beschikte over een basis CV en een dynamische versie, bedoeld voor de commerciële afdeling. In veel gevallen 'verkocht' ik mezelf, omdat de verkoper zich niet of ten dele kon inleven in de probleemsituatie van de klant en welke mogelijke oplossingen er zijn. Het meest lastige was mensen ervan te overtuigen, dat ik de klus aankon. Helemaal wanneer ik te maken kreeg met mensen van Personeelszaken. Die wisten nauwelijks iets over het vakgebied. Zij zochten telkens weer naar 1 op 1 overeenkomsten tussen mijn cv en hun opdracht. Vaak zei men dat ik bepaalde ervaring miste. Dan zei ik : "Er moet voor mij ook iets nieuws bij zijn." Of anders gezegd : In die gevallen zocht men een chauffeur die in een Ford gereden heeft. Omdat ik ervaring heb opgedaan in een Fiat, werd ernstig getwijfeld of ik wel hun Ford auto zou kunnen besturen. Haha! Ja, ik ben aardig wat van die mutsen tegengekomen. Mensen die niet in staat waren conceptueel te denken en zich toch bezighielden met dit soort selecties.
Nu ik met pensioen ben is het een leuk stukje historie geworden. Een vrij gedetailleerde en uitgebreide staat van dienst, compleet met de namen van de opdrachtgevers, de periode gedurende welke ik daar werkte, het soort werk enz. De namen van opdrachtgevers heb ik er later bijgezet. Op het CV stond geen naam, maar bijvoorbeeld  'een bankbedrijf' of  'een brouwerij' of 'een IT bedrijf'.

Aanval mislukt

Vanmorgen heb ik weer een aanval ingezet op de vastgeroeste bout en moer van het rechter bladveer. In een laatste poging de vastgeroeste moer los te krijgen, heb ik de steeksleutel van een verlengstuk voorzien. Hoopvol zetten ik kracht, maar de moer bleef vastzitten. Het lukte mij wel de wagen een stukje omhoog te tillen. Als de bus volgende week naar de APK gaat, mag de garage een poging wagen. I rest my case. Na de mislukte aanval heb ik me even uitgeleefd op een oude cv ketel. Die heb ik vakkundig gesloopt en op verzoek bepaalde onderdelen apart gelegd, omdat ze vrij nieuw zijn. Het komt vaker voor dat mensen hun ketel eerst laten repareren en vervolgens toch maar een nieuwe laten installeren.
De Amerikaanse ambassade in Jeruzalem is feestelijk geopend. Volgens Netanyahu betekent dit, dat Amerika Jeruzalem als hoofdstad van Israël beschouwt. Onzin, want veel ambassades bevinden zich niet in hoofdsteden. Intussen bestoken Iran en Israël elkaar. Amerika doet weliswaar erg negatief over het 'agressieve' Iran, maar wie dit Duitse overzichtje ziet, kan zelf zijn/haar conclusies trekken. Overigens, Iran heeft wel oorlog gevoerd met Irak.

Soepkip wint Songfestival

Zouden professionele zangers en zangeressen eigenlijk nog wel mee willen doen aan het Songfestival? Het gaat al een tijd niet meer over zingen, maar over 'vreemd uitziende' mensen of bizarre optredens. De professionals staan daar als vreemde eenden in de bijt. Gisteren zag ik tijdens een reclame-uitzending een zingende Israëlische kip. Tja, wel erg origineel zo'n vette soebkib die de vogeltjesdans doet. Het festival is een soort theaterstuk geworden, waar men door buitenissig gedrag en outfit probeert punten te scoren bij mensen die dat leuk vinden. Met zingen heeft het niets meer van doen. Het is eerder muziekelijk.
Als ik Waylon was, dan zou ik me doodschamen  daar opgetreden te hebben. Hij had beter zijn gitaar in de fik kunnen steken en z'n blote kont laten zien. Dan was ie misschien 3e geworden. Wat een circus!

Oprijblokken

Voor de camper hebben we speciale oprijblokken. Ze zijn bedoeld om de wagen waterpas te kunnen parkeren. Om dat te controleren hebben we in de bus een waterpasje liggen, dat zowel in de breedte als in de lengte de stand weergeeft. Een scheef staande wagen heeft zo z'n nadelen. Je rolt uit je bed of je partner rolt telkens op je (oké, is niet altijd een nadeel), je krijgt een rood hoofd als je in bed ligt (huh?) of je denkt dat je nog half staat in plaats van ligt. Het ei in de koekenpan glijdt telkens naar de rand, je loopt met zeebenen door de wagen en de bustent krijgt plooien of is opeens te kort.
Die oprijblokken zijn dus erg handig, om al dat soort verschijnselen tegen te gaan. Die van ons hebben drie niveaus : laag, hoger en hoog. Op die manier kan je de wagen ook in erg oneffen terrein vrij vlak neerzetten. Wat de oppervlakte betreft vind ik die blokken nogal krap. Een 'etage' ondersteunt niet de hele band. Als ik daar te lang naar kijk, word ik enigszins onrustig. Wie heeft dat nou weer bedacht? Tot op heden voldoen die blokken prima. We liggen keurig recht en ik gebruik ze soms ook om onder de wagen iets te doen.

Moederdag

Het is vandaag Moederdag. Een commerciële dag, bedoeld om via de emotie veel omzet te maken. We hebben ons wat dat soort dagen, inclusief feest- en verjaardagen, betreft altijd flexibel opgesteld ten opzichte van onze kids. Ze mogen komen, maar het is geen verplichting.
Er zijn andere verhalen in omloop. Vaak ontaard het bezoeken van de wederzijdse ouders op die dagen in een heuse ruzie. De een moet per se op 1e Kerstdag bij de ouders zijn en dus is de ander en diens ouders aangewezen op een andere dag. Desnoods op 4e Kerstdag. Ook weer een vorm van egoïsme van de 'eisende' ouders en makke schapen gedrag van hun kids. Het komt ook voor, dat bezoekdagen door andere kids worden opgelegd. En daar heeft broer of zus dan maar gehoor aan te geven. "Ja, sorry hoor, maar Marietje kan echt alleen maar op 1ste Paasdag!", boodschapt moeders. En haal het maar niet om weg te blijven, want dan heb jij die dag verpest. Maar Marietje krijgt altijd haar zin. Jaar in, jaar uit. Voor het oppassen op haar kinderen is ook altijd tijd. Voor die van jou niet. Ach ja, leer mij de mensen kennen. Wij proberen het leuk te houden. Voor iedereen. Dus kom alleen als je het zelf leuk vindt en de tijd ervoor hebt. En anders zien we je weer een andere keer. Er is al meer dan genoeg stress en geruzie in de wereld. Geniet van Moederdag en al die andere dagen.

Blokkades

Toen Fenna en ik vanmorgen, op Moederdag, weer naar huis wandelden, liepen we tegen een blokkade aan. Een vrachtautootje stond achteruit ingeparkeerd met de achterzijde inclusief trekhaak over de stoep. De nog aanwezige ruimte om tussen de trekhaak en de voortuin van een woning door te lopen, was geblokkeerd door een geparkeerde scooter. "Zo, die staat", zal men gedacht hebben. Fenna en ik zijn beide niet heel dik, dus in ganzenpas liepen we door de smalle doorgang.
Het komt vaker voor dat mensen zonder nadenken (of opzettelijk?) hun voertuig zeer onhandig parkeren. Zoals een fiets dwars op het trottoir of een scootmobiel pontificaal voor de ingang van een winkel of het dubbel parkeren van auto's. Ook fietsers kunnen elkaar aardig dwarszitten wat dat betreft. Fietsen keurig in een rek worden geblokkeerd door een fiets die dwars achter de andere is neergezet. In de meeste gevallen gebeuren zulke blokkades onopzettelijk. Men heeft haast of is met de gedachte met andere zaken bezig. Als het zo uitkomt maak ik de parkeerder even attent op de blokkade. Tot op heden hoorde ik enkel : Sorry, een beetje dom hè?" Maar het kan ook een kwestie van gemakzucht en/of egoïsme zijn.

Minder zwaluwen?

'mijn' zwaluw

Eind april, begin mei streek de eerste zwaluw bij ons huis in Lelystad Haven neer. Meestal zat ie op de rand van de dakgoot. De aankomst werd aangekondigd met druk gekwetter. Alsof ie mij zijn verhaal deed over de lange vlucht uit Afrika. Ik herinner me, dat ik telkens weer blij verrast reageerde, wanneer ik in het voorjaar dat gekwetter hoorde. Alsof een lang gemist iemand weer terug was. Raar, maar waar. We hebben een aantal jaren een paar koppeltjes in de schuur gehad. Ik heb later speciale voorzieningen aangebracht, om het die beestjes wat gemakkelijker te maken. En ons ook, want ze kunnen de boel behoorlijk vervuilen. Het was erg mooi zo dicht bij die beestjes te kunnen zijn en hun bezigheden te kunnen volgen. Vanaf het vinden van een geschikt plekje voor een nest, het bouwen ervan tot de verzorging en vlieglessen van de jongen. Tot september krijgen ze twee keer jongen. Daarna vertrekken de boerenzwaluwen weer naar het verre Afrika. Het is voor mij bijna onvoorstelbaar dat zo'n klein vogeltje zo'n enorme afstand kan overbruggen. En dan vooral de jongen van dat jaar.
Ooit heb ik van een collega een mooi en vooral interessant boek gekregen over zwaluwen getiteld De zwaluwen van Singraven. Ik heb het boek een keer uitgeleend aan een kunstenares. De uitleen ging gewoon per post. Een kwestie van vertrouwen. Ze schilderde ook vogels en had van het boek gehoord en de mooie foto's die daarin stonden.
Dit jaar schijnen tienduizenden zwaluwen minder verwacht te worden. Deskundigen vragen zich af of er zich onder weg soms een ramp voltrokken heeft.

Kracht maal arm

Toen ik zo bezig was met die vastgeroeste moer van het bladveer, kwam ik weer in de schoolbanken terecht. En wel bij de les Natuurkunde. Daar heeft de docent het een keer gehad over hefboom, kracht maal arm en moment. Voor mij als luie student samengevat door : met een langer handvat kan je meer kracht zetten.

60 euro

Om een korte steek- en/of ringsleutel langer te maken, is speciaal gereedschap verkrijgbaar. Een simpel stuk ijzer met aan het eind twee haken, die de sleutel klemmen. Een zeer simpele constructie van materiaal, dat in de oud-ijzer-wereld nauwelijks wat opbrengt. En toch kost zo'n stuk ijzer bijna 60 euro!! Dat maken we dan maar zelf. Ik zou een deel van een pijpenbuiger kunnen gebruiken als basis. Maar een stuk platprofiel kan ook. Dat heb ik nog ergens liggen (roesten). In dat plat stuk ijzer kan ik, schuin tegenover elkaar met een tussenafstand van zo'n 5 cm, twee gaten boren, waarin ik een 8 of 10 mm bout doe. De bouten zet ik met een moer goed vast. Klaar! Zestig euro verdiend. Ik zou nog de koppen van de bouten wat kunnen inslijpen, zodat het handvat van de steeksleutel niet kan wegschieten.
Een andere oplossing kan zijn een stalen pijp te gebruiken als verlengstuk. Als ik dat wil doen, moet ik een steek- of ringsleutel hebben waarvan het uiteinde vrij is. Dus geen 30 links en 24 rechts. In mijn geval zou ik dan de 30 kant eraf moeten zagen of slijpen. Zonde. Er zijn ook zogenaamde machinesleutels. Die hebben een, in dit geval 24, kop en een handvat. Zo'n steeksleutel kost ongeveer 4 à 5 euro. Over dat handvat heen zou ik dan de stalen pijp kunnen schuiven.
Voor dit alles geldt, dat ik mijn investeringen hooguit 2x zal gebruiken. Dus dat criterium weeg ik ook mee.
Vanwaar deze poging? Gisteren ben ik even naar een garagebedrijf gegaan. Toen ik het probleem aan de monteur voorgelegd had, wees hij naar een bus op de brug in de werkplaats. Hij was ook bezig met een bladveer en... met een vastgeroeste bevestiging. Hij heeft ook van alles geprobeerd, tot aan roodgloeiend stoken toe, en gaat de moer nu wegslijpen. Het schijnt dat de bout in de bus van de bladveer vastgeroest zit. Laten we hopen, dat het bij onze bus niet het geval zal zijn.

Dan weer zus, dan weer zo

Net hoe het uitkomt. Tja, die mensen zijn er. En niet weinig ook. Het is maar net wat hen het meest aantrekkelijk lijkt. Van zeer dichtbij heb ik linkse rakkers meegemaakt. Die waren ook zo. Altijd maar schelden op mensen met wat geld (waar ze overigens hard voor werkten), maar toen ze zelf de kans kregen, kozen ze toch ook maar voor het geld. En dan niet om het weer weg te geven aan al die armen elders. Of te investeren in windmolens of zonnepanelen. Nee, toch maar lekker zo'n smerige auto kopen, want die is handiger dan het OV. Een eigen woning is dan opeens toch wel leuk. Ik ken zo'n salonsocialist, die vanaf de kansel de mensen toesprak, terwijl meneer door de weeks vreemd ging. Haha! Ja, daar moet ik toch wel even om lachen. Ik bedoel, anders blijf ik janken.
Het gedrag van meneer Rosenmöller is daar ook een voorbeeld van. Ik heb altijd een grote afkeer gekend van dat soort mensen. Wat mij trouwens opgevallen is de afgelopen 50 jaar, dat het vaak rooms katholieken zijn. Dat ook weer. Net als die mensen die niet van kinderen af kunnen blijven. Ik mag dan kritiek hebben op de islam, maar de RK kerk is voor mij geen haar beter. Het is maar net hoe het die mensen uitkomt. Dan weer zus, dan weer zo. Desnoods zetten ze de democratie op een zijspoor om hun zin door te drijven.

When Rita leaves

Jammer van die mooie Mustang.

Een speciale knop?

Ergens las ik over een speciale knop in bussen of zo, die bedoeld is voor zwangere vrouwen. Zodra ze in de bus gaan bevallen, moeten ze op die knop drukken. We zijn 1 april al ver voorbij, dus het zal geen grap zijn. Ik vraag me af of er ook een special knop komt voor mensen met hartklachten of andere problemen. Of krijgen die een boete als ze die help-ik-ga-bevallen-knop gebruiken? Kortom, ik vind het een raar idee. Helemaal, omdat in treinen een speciale voorziening zit voor... noodgevallen. Net als in liften. Die zijn er niet alleen voor vrouwen die moet bevallen. We moeten ook rekening houden met de nieuwkomers in ons landje. Als iemand met een karige beheersing van onze taal denkt : de bus bevalt mij, is er een grote kans dat die knop ingedrukt wordt.
Voor mij is zo'n idee een voorbeeld van oogkleppengedrag. Het doet me denken aan de gordijnenfabriek, waar men louter sprak over die hangende stukken stof. Toen het woord lichtbeheersing viel, ging er opeens een hele nieuwe wereld voor de directie open. Een kwestie van oogkleppen afdoen, afstand nemen en het gezonde en creatieve verstand zijn gang laten gaan. Dus maak maar een noodknop. En let erop dat ie niet gemakkelijk per ongeluk ingedrukt kan worden.

Een ochtendmens

Kleinzoon Luuk kwam gisteren pas rond half elf(!) uit zijn bedje. Wat een snurkertje is die kleine boef. Aan de andere kant : tot nu toe slapen de kleinkinderen bij oma en opa altijd erg goed en dus lang. Maar ze zijn dan ook geen nachtbrakers.
Ik kwam er al snel achter dat ik ook geen nachtbraker ben. Dat was toen ik na het werk in het restaurant met de collega's ging stappen. We bezochten disco's, waar ik al snel genoeg van had; wat een herrie! En dan die lichtflitsen, ook niets voor mij. Na elf uur 's avonds begint mijn gevecht tegen de vermoeidheid, de slaap. Het is gegaan zoals met het drinken van alcohol : een aantal keren geprobeerd, maar het werd niets. Kreeg slappe spieren en werd slaperig. Sindsdien heb ik me neergelegd bij mijn eigen bioritme : op tijd naar bed en vroeg op. Ook in het weekend. Regelmaat werkt het beste voor mij. Toen ik nog werkte, kon ik me 's morgens vroeg al buigen over lastige vraagstukken en ze oplossen. Het denkwerk functioneerde toen ook prima.
Na zoiets als Oudejaarsavond / -nacht ben ik geradbraakt, omdat ik van mijn ritme afgeweken heb. Het duurt daarna enkele dagen voordat ik daarvan hersteld ben. Van de start van de zomer- en wintertijden heb ik ook een paar dagen flink last. Een soort jetlag.