Inmiddels loop ik al zo'n 8 weken rond in een korte broek. Maar de laatste tijd krijg ik 's avonds last van koude benen. Ik vroeg me af of het soms een landklimaat aan het worden is. 's Avond heb ik een extra deken nodig, die ik dan 's nachts weer eraf gooi. Ik heb het altijd warm. Maar als ik net in bed lig niet. Ik dacht dat het aan het weer lag. Maar volgens Sonja ben ik gewoon oud aan het worden. 😂 Het is maar goed dat ze dat zegt, want anders zou ik het glad vergeten. Voor mijn gevoel ben ik in mijn jaren 30 blijven hangen, terwijl mijn lijf maar doorholde.
Ik hoop 77 jaar te worden. Ik vind het een mooie leeftijd met die twee zevens. Wat me ook opgevallen is, is dat ik soms niet zo snel op bepaalde woorden kan komen. Zoals laatst toen ik het woord aardlekschakelaar nodig had. Ik kwam niet verder dan meterkast en stop. Zo zijn er meer woorden, die ik plots kwijt ben. Voor de mensen die het gevoel niet kennen : het is net zoals wanneer je (weer) een sok mist als je de wasmachine leeghaalt. Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen hoor. Het schijnt bij die zeven en het zesje te horen. Net zoals mijn doofheid. Die verlicht mijn Oost-Indische. 😂 Zo zie je maar weer, het glas is nog steeds halfvol.