Vandaag, 1 januari 2025, is het op de kop af precies 50 jaar geleden, dat ik mijn buren een Gelukkig Nieuwjaar ging wensen. Op dat moment was ik alleen thuis. Mijn ouders waren in West-Duitsland (zoals dat land toen heette) op bezoek bij een zus van mij in Stolzenau. Mijn jongste broer was met mij alleen thuis. Hij zal nog in zijn bed gelegen hebben, want zelf ben ik geen nachtbraker.
Ik ging natuurlijk speciaal voor iemand bij de buren langs. Een speciaal iemand. Het was mij een aantal maanden eerder opgevallen, dat er een leuk tienermeisje naast ons woonde. Al sinds wij daar als elkaars buren kwamen wonen in de nieuwbouw woningen (in 1964) ken ik haar. Maar vanwege het leeftijdsverschil lette ik toen niet zo op haar. Ik was daarvoor veel te druk met bromfietsen, volleybal, muziek en natuurlijk school bezig. En na mijn militaire diensttijd met motorfietsen!
Hoe dan ook, plots kreeg ik blijkbaar genoeg van mijn vrijgezelle leventje. 😂 Een lachend koppie met lange blonde haren trok mijn aandacht. "Wie is dat?", dacht ik, "is dat de kleine Sonja?!"
Van het een kwam het ander. Het klikte tussen ons. Het werd een onstuimig 1975, waarin we ons zowel verloofden en eind van dat jaar elkaar het ja-woord gaven. "Wat goed is, komt snel" geldt dus niet alleen voor de sport. We zijn nog steeds gelukkig met elkaar. Dit nummer hoorden wij geregeld bij haar thuis.