Ze is soms hard. Ik heb het altijd vreemd gevonden, wanneer na een vraag de ondervraagde begint met "Wil je een eerlijk antwoord?". Vanwege mijn werk, werd van mij verwacht dat ik open en eerlijk ben. Daar had ik niet veel moeite mee. Ik bedoel, ook al werd ik ingehuurd dat betekende voor mij niet dat ik omwille van de omzet voor mijn werkgever maar ging liegen. Dus nam ik het risico weggestuurd te worden omwille van de waarheid. Het waren vooral de mensen die het niet zo nauw namen met de voorschriften van het bedrijf, die zich tegen de waarheid verzetten. Dat bleek telkens weer zodra ik rapporteerde over de huidige werkwijze van het personeel. En de leidinggevenden inclusief de directie. Een keer zei een directeur van een multinational tegen mij dat een manager die al langere tijd zijn werk niet goed deed, ontslagen moest worden. Waarop ik zei : "Maar dat heeft ie langere tijd van jou wel zo mogen doen." Interessant is te horen, dat directieleden meestal wel openstonden voor mijn reacties. sommigen zeiden het verfrissend te vinden om kritiek te horen.
"Europa zet zich schrap", kopt een krant. Nu Trump president is geworden, is Europa plots bang. De waarheid is simpel : Europa kan niet eens op eigen benen staan. Europa heeft grote vriend Amerika nodig om achter diens rug te schuilen en in het kielzog mee te varen; samen de ellende in. Nu staat Europa met trillende beentjes af te wachten.
Trump wil de eigen olie en gasbronnen weer gaan gebruiken. Hij wil niet afhankelijk zijn van andere landen. "We hebben de energiebronnen onder onze voeten, dus waarom ons afhankelijk maken van anderen?", was zijn retorische vraag.
Wat dat betreft begrijp ik onze politiek niet. Den Haag kan wel veel boeren uitkopen, maar Groningers die bij de gasvelden wonen niet. Terwijl energie juist een strategisch middel is voor onze economie en welvaart. Europa op zijn beurt moet niet afhankelijk worden van Amerika. Zowel, dan kan de VS het schaliegas als politiek en economisch middel gebruiken om Europa te chanteren.