Het gebeurde een keer, dat een loslopende herdershond onze aangelijnde honden, Follie en Terry, aanviel. Onze nog kinderen waren erbij. Ik heb de herdershond met een flinke trap weggejaagd. Later kwam de eigenaar aan de deur. Hij begon kwaad met : "Wie heeft mijn hond geschopt?!" Na enige uitleg van mijn kant over de situatie, bond meneer in en bood ie zijn excuses aan. Zijn kinderen hadden namelijk e.e.a. weggelaten in hun relaas. Ze bezorgden kranten en hadden de herdershond zonder riem meegenomen.
Helaas heb ik het maar al te vaak meegemaakt : situaties waarin de pestkop / aanstichter gespaard wordt. Met gevolg dat ie er niets van leert en blijft pesten. Als jochie nam ik daarom een keer een stok mee naar school. Ik heb geheel tegen mijn gewoonte in de pestkoppen gelagen. Het pesten was toen voorbij.
Met die ervaring heb ik in andere situaties pestkoppen / daders aangepakt. Gewoon dus bij de bron van de ellende. Ik heb te vaak gezien hoe kinderen die andere kinderen pesten er mee wegkomen. Gewoonweg omdat als het gepeste kind terugslaat, het door de ouder(s) gestraft wordt. Dat het kind reageerde op een pesterij, daar gaan de ouders aan voorbij. Ze concentreren zich louter op de (eventuele) 'agressie' van het slachtoffer. Eerlijk gezegd zie ik dat vaak bij moeders. Ze reageren vaak emotioneel en nemen zodoende de verkeerde in bescherming. De dader komt er dan mee weg.