Volgens het nieuws hebben veel jongeren er last van. Aan de ene kant begrijp ik dat wel, vanwege het feit dat alles om geld draait. Werkzaamheden moeten binnen een bepaalde tijd resultaat opleveren. Het werk wordt ondanks die druk niet evenredig betaald en de kosten van levensonderhoud zijn schrikbarend hoog.
Hoe kan een mens daar mee leven? Die mens zelf heeft ook geen opvoeding genoten, die hem in staat stelt om te gaan met lastige situaties. Mijn generatie en die ervoor (de ouders) hadden het ook moeilijk. Lage lonen en hoge kosten maakten dat er flink gewerkt moest worden. Maar zij en wij waren anders opgevoed. Meer van niet lullen, maar poetsen en... wie niet luistert moet maar (letterlijk) voelen. Meehelpen in het huishouden was ook gewoon. Als kind leerde ik creatief te zijn, want geld voor speelgoed enz. was er niet. Kinderen moesten vaak na de basisschool aan het werk om in de kosten bij te dragen. Zelf heb ik kostgeld moeten betalen, toen ik ging werken. Andere tijden, maar ook weer niet. Er heerst een andere mentaliteit, waarin klagen, zelfmedelijden en overgevoeligheden de opmaat zijn.
Vooral de gevoerde politiek is de oorzaak van veel ellende. Zeker het afgelopen decennium heeft de politiek voor veel stress gezorgd en het welzijn afgebroken.