Op weg naar huis, kwam ik een buurtgenoot tegen. Een nieuwkomer in de wijk. Ik heb hem al eerder gesproken, toen hij zijn huis voor de verhuizing aan het opknappen was. Dit keer had hij een hond bij zich. Een middenslag bruin teefje, dat een jasje droeg. Terwijl wij stonden te praten over zijn hondje, keek het beestje mij van enige afstand aan. Van begin af aan heb ik het genegeerd. Ik behoor niet tot de mensen die een hond heel enthousiast begroeten. Daar wordt zo'n hond enkel druk(ker) van.
Op een gegeven moment kwam iz bij mij aan de voet zitten. Daar heeft ze gedurende het hele gesprek gezeten. Ze bleef mij maar aankijken. Ze verstoorde mijn concentratie, want ik begon te filosoferen over de reden van haar gedrag. Ik gebruik geen drugs, dus zal het geen drugshond zijn. Ik had ook geen hondenkoekjes bij me. Dus ze is niet verwend. Ze gaf ook geen geheime signalen, om aan te geven dat ze in nood is. Ik controleerde stiekem mijn kleding, maar mij viel niets op. In de verte hoorde ik haar baasje praten, maar vraag me niet waarover.😂 Toen we afscheid namen, bleef de hond zitten en naar mij kijken. Zou ze soms niet eerder een Indo gezien hebben?