Toen we op Curaçao woonden heb ik nog een blauwe maandag gebokst. Het was best wel leuk om wat basiskennis over the noble art of self-defense op te doen. Mijn vader had ons, mijn broer en mij, naar de Suffisant kazerne gestuurd. Daar moesten we aan sport doen. Behalve boksen kregen wij ook les in Judo.
Mijn moeder vond het boksen veel te ruw. Ze wilde dat we daarmee stopten. Toen ik haar vroeg : "Waarom, mamma?", zei ze "Daar heb je een veel te mooi gezicht voor." Als puber van 13 streelde dat mijn kleine ego. Ik besloot direct met boksen te stoppen en zuinig te zijn op mijn toet. 😁 Onze instructeur bekrachtigde mijn besluit op zijn manier. Tijdens de laatste sparring sessie waarbij ik mijn hoofd moest beschermen, sloeg ie mij in mijn maag. "Ook de lage dekking niet vergeten, jongen", lachte ie. Die klap was het laatste wat ik meekreeg van mijn boksles.