We hadden beiden een kinderwens. Ik vroeg mezelf toen af : waarom? Op die vraag had ik als antwoord, dat kinderen een bepaalde invulling aan mijn leven zou geven. Komt bij dat ik in die periode (jaren 70) voor hen een leuke en interessante toekomst voorzag.
Wat het opvoeden betrof hadden wij beiden hetzelfde doel en dezelfde methode voor ogen. Uiteraard begint het met het vaststellen van het doel; wat wil je voor het kind? Toen was het nog zo dat volwassenen op eigen benen moesten kunnen staan, een nuttige bijdrage aan de maatschappij moesten leveren en dat met een hoog gevoel van welzijn zou moeten gebeuren. Ze moesten zich dus ook gelukkig kunnen voelen.
De maatschappij kent veel regelgeving, zowel geschreven als ongeschreven. Die moesten de kids bijgebracht worden. Ze moesten een adequate opleiding gaan volgen, ondanks de smalle basis en het feit dat al op zeer jonge leeftijd gekozen moest worden.
We hebbe beiden de indruk dat wij voor elk van onze kinderen ons doel hebben bereikt. Als opa vraag ik me nu af, hoe ouders het nu doen. Ik bedoel : kinderen gaan als baby al naar de crèche, later naar de buitenschoolse opvang en/of verenigingen en clubs. In hun vrije tijd zitten kinderen te gamen, uit te slapen of op de sociale media. Wanneer vindt hun opvoeding eigenlijk plaats?