Er gaat bijna geen dag voorbij of ik word op de fiets aangereden. Het is omdat ik zelf goed oplet, anders had ik te maken gekregen met een echte aanrijding. Vanmorgen was het een jongeman op de fiets, die mij geen voorrang verleende. Hij hield ook geen rekening met ter plaatse overstekende voetgangers. Daar liepen namelijk een moeder met vier kinderen.
De jongeman had haast, want hij was op weg naar zijn school. Laat het nou net weer iemand zijn met een andere dan Nederlandse culturele achtergrond. Het voorval deed mij denken aan mijn lieve moeder. Die zei vaak : "Gedraag je, want je hebt al een kruisje achter je naam!" Daarmee doelde ze op mijn mooie bruine kleurtje en mijn zwarte haartjes. Want laten we wel zijn : ook Indo's werden na aankomst en masse gediscrimineerd door Nederland.
Ik vind dat ze nog steeds gelijk heeft. Niet dat iedereen met een kleurtje te gast is in dit land, maar ik heb me er wel altijd naar gedragen. Of nee, ik ben hier geboren en getogen, eet meestal aardappelen met groente en een stukje vlees, maak een kuiltje voor de jus in mijn stamppot, spreek Nederlands, heb gewerkt en deed verder maatschappelijk mee. Maar dat maakte mij in de ogen van relatief veel mensen nog geen echte Nederlander. Vanwege mijn uiterlijk. Ik ben het met hen oneens, omdat ik qua innerlijk me geen Nederlander voel. Ik heb niet de Nederlandse mentaliteit. Ik ben socialer, heb weinig op met geld en ruzies / oorlogen, ken geen afgunst, kan genieten van andermans succes en onverwacht bezoek wordt tegen etenstijd niet weggestuurd. 😂
Ook in het verkeer gedraag ik me anders. Ik weet dat mensen fouten maken en dus ga ik niet schelden. Dit keer beperkte ik me tot een : "Ho ho ho!!"