Op mijn fiets heb ik een fraaie bel aan het stuur. De bel heeft een bescheiden PING geluid. Net zoals onze magnetron klinkt. šHet mechanisme is een draaischijfje zodat ik het per PING kan bedienen. Vanmorgen gebruikte ik hem nog, toen een oudere vrouw met hondje pardoes overstak. Ik begreep haar actie wel, want de situatie te plekke is gevaarlijk onduidelijk. Hij bevindt zich bij het station van Dronten. Daar is het onderscheid tussen voetpad en fietspad niet te zien. De bestrating is namelijk hetzelfde. Onbekenden denken dat deze ouwe zak op het trottoir fietst. Maar dat is niet zo. Alleen twee zebrapaden geven aan, dat er ook nog iets anders is. De meneer of mevrouw die verzonnen heeft, zal ongetwijfeld beweren dat er lang over nagedacht is. Voor de jongeman die mij geen voorrang verleende en al die andere weggebruikers met headset op het hoofd of oordoppen in de oren, werkt mijn belletje niet. Voor hen ben ik van plan een toeter aan te schaffen. Niet dat ik 'gewone' verkeersdeelnemers ermee zal lastigvallen. Ze zouden zich een ongeluk kunnen schrikken. Voor hen gebruik ik dan nog steeds mijn bel. Voor gewone verkeersdeelnemers een gewone bel met een bescheiden PING! geluid. Al blijft het vreemd, dat een bel verplicht is.
