Eergisteren moest ik even optreden tegen twee broers. Ze waren in het park ruzie aan het maken en er werd geslagen en geschopt. Uit het geschreeuw maakte ik op, dat het broers waren. Ik greep in, omdat de jongste, meer dan een kop kleiner dan de oudste, op de grond lag en de oudste hem schopte. Ik gaf enkel een schreeuw : "Hé, kappen!" De oudste hield gelijk op en begon plots op een vriendelijke toon tegen zijn broertje te praten.
Wat bleek? De oudste wilde gaan vissen, maar de jongste had geen zin om zijn spullen te dragen. Dat was een mij bekend beeld. Onze tweede zoon kwam een keer rennend naar huis en verstopte zich in de schuur. Hij was voor zijn broer gevlucht, omdat hij niet diens visspullen wilde dragen. Daar was ook ruzie door ontstaan. 😆