Van het afscheid kan ik me nauwelijks iets herinneren. Ik was in shock. Wat me nog het helderst in mijn geheugen zit vastgeklonken is het moment toen ik mijn broer op bed zag liggen. Zo rustig en met een glimlach. Ik heb me lang in de steek gelaten gevoeld. Soms heb ik er nog last van. Na al die jaren. Maar het ergst vond ik het voor mijn moeder, die haar tweede zoon verloor.