Op grond van de voorgaande wedstrijden, verwachtte ik dat de Spaanse dames de finale tegen de Engelsen zou winnen. Enigszins zelfs met gemak. Ik vond de Engelse leeuwinnen het hele toernooi al wat tegenvallen qua spel. Ook in de finale vond ik ze bij tijd en wijle erg zwak spelen. Op de momenten waarop ik een counter verwachtte, ging de bal telkens weer achteruit. Zodoende konden de Spaanse dames Engeland op eigen helft onder druk houden. De Spaanse dames zijn technisch beter en ook zuiverder met hun passes. Daar waar de Engelsen een bal lukraak wegkopten en trapten, waren die van de Spanje veel meer geplaatst. Een kwestie van weten waar een teamgenoot staat.
Helaas kwam de Spaanse trainer niet op het idee om haar meiden meer vanuit de 2e lijn op het Engelse doel te laten schieten. De Spaanse aanval liep telkens vast in de stugge Engelede defensie.
Ondanks het mindere spel en twee gemiste strafschoppen in de penaltyserie, werden de Engelse vrouwen van Sarina Wiegman weer kampioen. Want uiteindelijk gaat het om de doelpunten. Proficiat!
Kijkend naar de wedstrijden van de laatste vier, had Nederland qua niveau daar inderdaad weinig te zoeken.