Wat mij opviel was het gemak waarmee deze clubs zich aanpasten aan de bezetter. Inclusief de houding ten opzichte van de Joodse collega's. Alleen de VARA liet af en toe een bezwaar horen.
Een ander opvallend iets was de visie op de journalistiek en het nieuws. Ook toen al (voor de Duitse bezetting) werden feiten verzwegen of afgezwakt. De programma's en nieuwsuitzendingen werden vooraf gecontroleerd door een censor, iemand die voor de overheid de censuur controleert. De Duitser doekten de omroepen, VARA, KRO, VPRO, NCRV) op en kwamen met de Nederlandsche Omroep. Interessant te zien en te horen, hoe deze Nederlandsche Omroep tewerk ging. Als een soort propagandamedium van de overheid / Duitse bezetter. Kijkend naar het heden lijkt er weinig veranderd te zijn. Alleen is de schrijfwijze gewijzigd en aan de naam het woord Stichting toegevoegd. De objectiviteit en onafhankelijkheid ontbreken nog steeds. Ze laten zich samen met de nieuwsmedia nog steeds politiek leiden. Wat niet wegneemt, dat de documentaire erg verhelderend is. De omroepen hebben er moeite mee. Ook omdat er Joodse medewerkers ontslagen werden en een aantal van hen in Duitse concentratiekampen zijn omgekomen. En omdat Vogt (de grote man in de omroepwereld van toen) later nog als ereburger van Hilversum onderscheiden werd, ondanks diens sympathie voor de Nazi's en zijn vrijwillige anti-Joodse maatregelen gedurende de bezetting.