Onlangs zag ik een stukje tv, waarin alleenstaanden op zoek zijn naar een partner. Daarin zag ik een nogal chagrijnige man en een praatgrage kandidaat. Ze gingen kringloopwinkels bezoeken, maar ze waren allemaal gesloten. Wel raar dat een gastheer dat niet vooraf controleert. Hij reageerde wel chagrijnig. Zoals vaker. De chagrijn zei dat ie van stilte hield en geen 'geen gezeur aan zijn hoofd wilde hebben. Hij leek naar iedereen en alles nogal negatief te kijken. Hij is een ordinaire mopperkont. Ik zou wel een partner voor hem weten maar het is een vrouw met een soortgelijke inslag, terwijl de man homo is.
Soms vraag ik me af waar mensen naar zoek zijn. Als je niets hebt met wintersporten, waarom meld je je dan aan? En waarom kan je niet spontaan de handen uit de mouwen steken?
Een andere gastheer verzuimde zijn vrouwelijk bezoek vooraf te informeren over zijn gewoontes. Dus sprak hij zijn kandidate aan, omdat zij 's morgens onaangekondigd naar beneden kwam! Meneer wilde zonder gezelschap ontbijten! Wat een raar, wat zeg ik : wat een naar gedrag! Is die jongeman serieus op zoek naar een partner of naar een dienstbode?
In het algemeen mis ik de wederzijdse interesse in elkaar. Het gaat toch zeker om de inhoud?