Van fikkie naar vuur

Vuur heeft al op vrij jonge leeftijd ons jongens, gefascineerd. Ik herinner me nog onze eerste ervaringen, die ondanks de gevaarlijke situatie goed afgelopen zijn. Het begon met het aanmaken van de kachel. Dat deed ik al toen ik nog op de kleuterschool zat. Later deed ik ook aan fikkie stoken met mijn vriendjes, Bij de padvinderij leerde ik dat het maken van vuur een speciale techniek vereiste. Daar moest ik met één lucifer een vuurtje proberen te maken. Dat hield in, dat het gebruikte hout van zeer fijn naar grof moest kunnen gaan branden. Vanwege die ervaring moest ik altijd weer lachen als ik een volwassen iemand een vuurtje zag maken. Zo'n iemand hield toen een brandende lucifer tegen een houtblok! 😂 Als 4 jarige wist ik al, dat dat niet werkte.
Ik heb ook een aantal keren gekampeerd, waarbij boven een houtvuurtje gekookt werd. Hoewel de pannen met groene zeep ingesmeerd waren (voor de leken : aan de buitenkant!), was het toch vaak een hele klus om ze weer schoon te krijgen.
Later heb ik een open haard gebouwd. Ik probeerde de kinderen te leren omgaan met vuur. Ik had liever dat ze onder toezicht een vuurtje stookten in de open haard of bbq, dan dat ze dat stiekem zouden doen. Al gebeurde dat laatste natuurlijk wel. Afgelopen week lukte het me om de open haard met 1 lucifer aan te steken. Zonder hulpmiddelen als een gel, olie, aanmaakblokjes of kranten. Enkel hout op de stookplaats.
Als het kan dan maak ik ook graag een vuurtje op de camping. Dat doe ik dan in de bbq bak. Geen groot vuur, maar dat is dan ook niet nodig. Het is gewoon puur voor de gezelligheid.