Toen ik vanmorgen staande op een huishoudtrap bij de schutting bezig was, kwam een vrouw met haar hondjes langs. Ik ken haar, vanwege het wandelen met Fenna. Wat denk je? Ze vroeg mij of ik een overkapping voor haar wilde maken. Een pré : ze woont in een soortgelijk huisje. Ze had mijn activiteiten gezien en was benieuwd naar het resultaat. Dus heb ik de tuindeur geopend, zodat ze het resultaat kon bekijken. Ik zaag aan haar glimmende ogen, dat ze vol bewondering stond te kijken. Ze vroeg of ik soms zin had om zoiets ook voor haar te maken. Ze voegde er direct aan toe : "Desnoods volgend voorjaar, hoor. Er is geen haast mee en je mag geheel in eigen tempo het werk doen."
De rest van het jaar doe ik rustig aan. Ik ben dan enkel in de loods te vinden, afhankelijk van het werk daar. Kortom : het moet leuk blijven!
