Toen ik een aflevering van een beroemde chef zag die een in elkaar gezakt restaurant uit de shit wilde halen, herkende ik plots weer bepaalde zaken. Op de vraag van de chef wat een van de medewerkers in het restaurant doet, antwoorde hij : "Ik moet mijn rekeningen betalen en mijn gezin onderhouden." Zo'n antwoord getuigt van een zeer lage betrokkenheid. Het gaat deze medewerker louter om het geld. 😥 Het alsmaar wijzen van personeel naar de leiding geeft ook aan dat medewerkers niet beseffen, dat iedereen verantwoordelijkheid draagt. Ook zij staan te ver van hun eigen werk af.
Als ik tijdens een gesprek een sollicitant primair over zijn salaris sprak, dan wees ik hem af. Iemand deed dat nota bene na vooraf door mij ervoor gewaarschuwd te zijn. Dus luisteren, een advies opvolgen, was ook een zwak punt van deze kandidaat. De aantrekkelijkheid van de functie, het werk moest voor mij vooropstaan. Als een sollicitant als reden van zijn interesse aangaf om op positieve wijze te willen bijdragen aan het slagen van mijn / ons project, dan stond hij al met één been bij mij binnen. Ik was altijd op zoek naar personeel, dat als zzp'er aan de slag zou gaan. Die van wanten weten en zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen resultaten. Fouten maken vind ik niet erg, zolang er maar van geleerd wordt. Iemand aanspreken vanwege een fout deed ik nauwelijks. Aan de houding van iemand kon ik al aflezen dat ie zelf baalde van de fout. Dus nog eens inwrijven zou enkel demotiverend werken. Van fouten leert men het meest. Ik heb veel geleerd.