Vorige week kreeg ik het bericht, dat een voormalig klasgenote van mij afscheid gaat nemen van het leven. Ze heeft een lange lijdensweg afgelegd en lag afgelopen maanden enkel op bed.
Ik ken haar al sinds de eerste klas van de lagere school. Dus 1955. Na mijn terugkeer van Curaçao, zat ze weer bij mij in de klas van de Chr. Ulo in Leiderdorp. Na het eindexamen ging zij naar de Kweekschool in Leiden. Ze vertelde mij later, tijdens een reünie begin jaren 90, dat ze na mijn vertrek naar Curaçao heel lang verdriet gehad heeft. Ze bleek als 12 jarige verliefd op mij te zijn! Iets wat ze later nooit heeft doen blijken.
Ik heb haar via een kaart bedankt voor haar vriendschap en haar een goede reis toegewenst. Ik hoop dat haar wens omtrent het einddoel zal uitkomen. Er was geen afscheid, wel een tot ziens van mijn kant. Dat is waar ik zelf dan in geloof.