Het was een vreemde gewaarwording om iemand constant te horen spreken over angst. Haar angsten betroffen slechts één iets : inbraak en diefstal. Ze was als de dood dat er bij haar ingebroken zou worden. Haar hulp vertrouwde ze voor geen cent. Ze had zelf weinig tot niets te makken. Ze zat in de schuldsanering. Dus vond ik haar angst wat vreemd. Mijn twijfel over haar nam toe, toen ik hoorde over een winkelverbod. Ze was uit een supermarkt gestuurd. Daarvan ze zei quasi verontwaardigd, dat er iemand hier moest zijn die sprekend op haar leek. Ze was het slachtoffer van een persoonswisseling, beweerde ze.
Een paar jaar later kreeg ze een nieuwe buurman. Van meet af aan boterde het niet tussen hen. Toen de buurman zich wat negatief uitliet over zijn buurvrouw, vroeg ik de buurman ernaar vroeg bracht zijn antwoord licht in het gedrag.
Hij kende haar van de vrouwengevangenis in Nieuwersluis. Daar zag hij haar geregeld als gedetineerde buiten zitten om te luchten en te roken. Buurman heeft daar in de buurt gewoond. Haar angst is blijkbaar gebaseerd op : zoals de waarde is, vertrouwt hij zijn gasten.