Stipt 12.00 uur sloot ik de deur van de loods achter me. Hoera, want ik ben met mijn bezigheden weer helemaal bij! Dat heb ik gedurende mijn loopbaan ook altijd fijn gevonden. Ik ga het liefst met een tevreden gevoel naar huis. Ook al moet ik nog 15 minuten langer doorgaan om iets af te ronden.
Omdat ik ook thee gedronken heb wilde ik mijn kopje afwassen. Ik zag toen dat in de spoelbak van de bar nog meer kopjes lagen. Dus deed ik ook nog een afwasje. Zo doen we dat. Normaliter drink ik geen thee tijdens de koffiepauze. Maar er was geen gemakkelijke manier voor mij om even koffie te zetten. Volgende keer neem ik maar een potje oploskoffie mee.
Zowel op de heen- als op de terugweg had ik een regenpak aangetrokken. Zo'n pak vind ik comfortabeler, dan in natte kleding aan de slag te moeten. In de loods is een verwarmde ruimte. Die gebruik ik sinds kort als garderobe annex drooghok.
Onderweg botste ik bijna tegen een lopende asielzoeker. Hij stak geheel onverwacht schuin over en kwam zo op het smalle fietspad terecht. Zowel het voetpad (met zebrapad) als het fietspad maken ter plaatse een haakse bocht. De asielzoeker sneed die af, maar bleef daarna op het fietspad lopen. Toen ik voor hen stopte wees ik hem er vriendelijk op, dat hij op de stoep en via het zebrapad moest oversteken. Hij keek mij wat minachtend aan, mompelde wat en liep over het fietspad verder. Mijn primaire gedachte was, dat ik me blijkbaar in zijn land.
Weer thuis zag ik bij het tuinhekje het effect van mijn inspanningen de schutting te beitsen. Het is een prachtig gezicht om de regendruppels zo van het houtwerk te zien glijden. Ook dat geeft een goed gevoel. En als kers op de taart eten wij vanavond spruitjes! Kortom, het is weer volop genieten vandaag.