We worden nog armer. Straks hebben we een nieuwe belastingheffing : ziektekosten. We moeten wel betalen, maar krijgen er zeer weinig voor terug.
Wie niet ziek wordt, wordt het vanwege de hoge premie. Dus moeten we voor elk akkefietje maar de huisarts gaan lastigvallen. He tis een gevolg van al de miljarden aan belastinggeld, ons belastinggeld dat naar Oekraïne gaat.
Nou, het is me weer gelukt. Ik heb de combiketel gedemonteerd, het kleine spul gescheiden (koperen leidingen met messing koppelingen) afval opgeruimd en de boel weer aan kant gemaakt. Ik heb dankzij die schitterende takel de combiketel op mijn werkbankje kunnen plaatsen.
Staande sleutelen vind ik fijner dan op de grond te moeten zitten. De combiketel bleek een stuk eenvoudiger te demonteren, dan de gewone. Ik heb gewoon de standaard werkwijze gevolgd. Eerst het deksel eraf, dan het bedieningspaneel en de kabelboom losmaken. Daarna de beide deksels van de warmtewisselaar (het aluminium blok) eraf en de pomp losmaken. Aan deze ketel zaten weinig koperen leidingen. De boiler (op de foto bovenin) was wel loodzwaar. Hij was van staal en met isolatie omwikkeld, dus weg ermee. Tussendoor even met de baas aan de koffie geweest en hem geholpen met de bus inladen. Stipt 12 uur was ik klaar!
Het is een verademing om een middag bijna niets anders te doen, dan te genieten van het weer. Terwijl Sonja buiten bezig was, keek ik lui op de bank naar een aflevering van een misdaadserie. Zoals vaker heb ik het einde gemist. Ik heb trouwens wel een bak roomijs gekocht. Daarvan hebben we vanmiddag, in de zon, al wat genoten. voor de rest heb ik wat klusje buiten gedaan.
Vanwege het bestraten was een paal wat kaal geschuurd; die heb ik weer gelakt. Er moesten twee bloempotjes en een thermometer worden opgehangen en ik heb de Matrix weer op orde gebracht. Ik had de achterbank neergeklapt vanwege het afvoeren van afval naar de vuilstort.
