Onpeilbaar gedrag

In het blog berichtje waarin ik meldde wat te enthousiast bezig te zijn geweest, heb ik niet alles verteld. Vanwege veranderde omstandigheden doe ik dat alsnog. Als aanvulling. 😁
Ik heb toen niet gemeld, dat de betreffende persoon op dat moment tegen mij uitviel. Ik werd in bijzijn van een buurtbewoonster waarmee ik in gesprek was zelfs impliciet voor leugenaar uitgemaakt. Niet leuk. Wat was het geval? 

Toen ik het scheurtje gedicht had met special kit en met de trap op de stoep stond, kwam een buurtbewoonster naar mij toen om wat bij te praten over haar tuin. Terwijl we daar stonden te praten kwam de bewoonster van het huis met de luifel terug. Toen ze mij daar zag staan, viel ze tegen mij uit! Ik ken haar zo helemaal niet. Ze vroeg op een vervelende toon wat ik in haar (volledig betegelde) tuintje gedaan had. Toen ik haar de reden vertelde inclusief de oorzaak van de lekkage snauwde ze : "Die schilder heeft niet op de luifel gestaan!" Daarmee gaf ze impliciet aan, als zou ik staan liegen. Daarna ging ze gehaast naar binnen. Tja, zo ging dat toen. Om met de trap bij de luifel te kunnen komen, staat de trap krap en meter in haar tuintje op het pad. Vanaf de stoep tot aan de voordeur is net drie meter. Ik ben niet over een hek of schutting geklommen of zo. Eerder had ik aangebeld, maar ze was niet thuis. Ik besloot toen toch maar de lekkage aan te pakken, om houtrot te voorkomen. 
Mijn gesprekspartner en ik keken elkaar na de tirade verbaasd en enigszins geschrokken aan. Ik heb de betreffende bewoonster met veel klussen geholpen. Op een klus na (de luifel, rechts net zichtbaar op de foto) alle voor een kop koffie, gratis dus. Een week daarvoor heb ik nog haar fiets van een spiegel voorzien. De luifel bij de voordeur laten vervangen door een timmerbedrijf zou haar zo'n €700 à €800 gekost hebben. Nu was ze €120 aan materiaal kwijt en heeft ze mij een vergoeding gegeven van €50,= omdat ik ook naar de vuilstort en de bouwmarkt geweest was. Al de andere klussen, zoals de dakgoot schoonmaken, de glazen dakplaten van haar overkapping zemen, een klemmende deur losmaken, haar fiets repareren, regenwateroverlast oplossen en de internet kabels controleren heb ik allemaal gratis voor haar gedaan. En dan krijg je dit. Het kwam echt zo uit de lucht vallen. Zou het soms de overgang zijn? Of was ze dit keer echt zichzelf? Later heeft ze Sonja gevraagd mij te zeggen, dat ik niet zomaar aan haar spullen mag komen. 😑 Zoals ik al schreef vond ik mezelf in die situatie wat te enthousiast. Maar zo'n tirade had ik niet verwacht. Hoewel...
Ik heb haar man op diens verzoek een paar keer geholpen. Hij was slecht ter been en was toen een schuurtje aan het bouwen. Ik ben een paar keer omhoog geklommen om op het dak een en ander te doen. Wat mij toen opviel, was dat ie mij niet groette als ik hem tegenkwam. Dat deed ie daarvoor ook al niet hoor. Toen ik bij zijn buurvrouw de luifel verving (dat was de eerste die ik deed) was hij het ook die wat minnetjes riep : "Dat kan jij helemaal niet jôh!" Hij kwam er speciaal voor naar buiten. Na die opbeurende mededeling ging ie weer naar binnen.
En nu ik na zijn overlijden niet alleen ook hun luifel vervangen heb, maar voor zijn vrouw allerlei dingen gedaan heb, word ik door haar plots zo benaderd.
Nu is het wel zo, dat tijdens een gemoedelijk gesprekje in een koffiepauze, zij eens liet doorschemeren weinig op te hebben met de Syrische vluchtelingen bij ons in de buurt. Toen ik zei dat ze wat mij betreft best wel sympathiek waren, zei ze : "Met dat soort mensen weet je dat nooit." 😦 Ze heeft hen nog nooit gesproken of zo.