Van vroeger (zei opa) herinner ik me vooral tijdens balsporten, dat er geregeld spelers waren die per se de bal wilden hebben. Want : ikke wil scoren! Ik had daar maling aan. Het was een keer zo erg met iemand dat ik de bal expres aan een tegenstander speelde. Die jongeman schreeuwde, tierde en raasde tijdens zo'n spelletje (geen competitie) en zei op dreigende toon tegen een medespeler : "Als je de bal niet naar mij speelt, dan zal dat merken!" Toen speelde ik de bal dus expres naar een tegenstander. Hij was sprakeloos. Ik zei : "Elke keer als je zo idioot schreeuwt doe ik dat." Ook in andere sporten komt het voor.
Niet alleen in sporten, ook op ander gebied kom ik egoïstische solisten tegen. Ook tijdens mijn loopbaan als projectmanager en het vrijwilligerswerk.
Als je voor een grote groep gasten zorgt, ben je een gastheer of -vrouw. Jij bent er voor die gasten. Dus wanneer alle gasten genieten van een maaltijd, zeur dan niet zo omdat je zelf als gastheer of gastvrouw geen boontjes lust. Er zullen ook serveersters zijn die geen alcohol of koffie drinken en helemaal een appeltaart eten. Moeten zij dan hun gasten dat onthouden??
Ik vind het een rare, egoïstische mentaliteit die niet thuishoort in een omgeving waar je ten dienste staat van anderen.
Recent maakte ik iets zeer onfatsoenlijks mee. Iemand had vanwege zijn verjaardag twee wortel taarten gebakken. Toen die op een schaal op tafel werd gezet, riepen twee 'gastvrouwen' / vrijwilligers : "Getver, dat ziet er smerig uit! Die rommel eet ik niet!" Dat gebeurde in aanwezigheid van een aantal gasten. De jarige Job was gelukkig niet aanwezig. Het ontbreek dat soort vrijwilligers aan enig fatsoen en respect. Ze vergeten ook, dat de wereld soms heel klein kan zijn....