Ze zijn op één hand te tellen. Het aantal keren dat ik 'wraak' nam. Twee keer werd het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald. Praten hielp niet. Dus nam ik zelf tegenmaatregelen. Voor de keren dat ik fysiek optrad geldt dat het zelfverdediging betrof. Ik ben geen vechtersbaas en/of ruziemaker.
Ik heb altijd geloofd in de uitspraak, dat het kwaad zichzelf straft. Daar ben ik zelf niet voor nodig. Een paar keer kreeg ik het advies keihard terug te slaan, wraak te nemen. Ik werd zelfs een keer afgeschilderd als een slapjanus, omdat ik niet fysiek of verbaal reageerde. De reden waarom ik zo deed, was dat ik telkens weer (veel later) vernam, dat mensen die mij onheus behandeld hebben zelf hun straf gekregen hadden. Aan straffen / wraaknemen hoefde ik dus niets te doen. Wie goed doet, goed ontmoet. Wie naar doet, naar ontmoet. Karma bestaat.