Vooraf en tijdens mijn loopbaanontwikkelingsplan, werd ik getest. Het begon met een test van mijn potenties. Er werd gekeken of ik vertrouwen in mijn medemens heb, welke ambities ik heb, of ik anderen kon aansturen / beïnvloeden, of ik een kameleon was (gemakkelijk aanpassen aan mijn omgeving), of ik toegankelijk en actief ben en hoe het met mijn zelfvertrouwen gesteld is. Men keek dan naar het soort werk binnen de IT, waarvoor ik geschikt zou zijn. Ik bleek zowel autonoom als in teams goed uit de voeten te kunnen. Een paar keer werd zo'n test door een psycholoog met de woorden "Geef het aan Willem en het komt goed" afgesloten. In het begin verbaasde het mij, dat bepaalde testen mij vertelden wie ik was. Ze hadden namelijk gelijk, ik herkende mezelf ondanks dat er sprake was van een quick sccan.
Soms, heel soms kreeg ik van de psycholoog iets te horen wat in mijn beleving niet correct was. Zo zei een van hen, dat ik niet in staat zou zijn om iemand te ontslaan. Een ander beweerde dat vanwege mijn persoonlijkheid medewerkers over mij heen zouden lopen; ik was te aardig! 😁 In het algemeen vond ik de criteria voor een leidinggevende vreemd en achterhaald. Baasje spelen in plaats van coachen.
Ik ben stapsgewijs omhooggeklommen. Ooit als computerprogrammeur begonnen en vervolgens via alle sporten van de ladder omhoog gegaan richting management en advies. Voor elke stap werd ik weer beoordeeld. Pas na een goede beoordeling mocht ik de volgende sport van de ladder opgaan. Zelfs toen anderen aan de sporten zaagden, ben ik doorgegaan met klimmen. Ik was me er volledig van bewust, dat des te hoger ik kwam de risico's van een flinke val groeiden. Maar ik had nooit gedacht dat het niet op werk, maar in de privésfeer de oorzaak zou liggen. In 2001 begon mijn valpartij die doorwerkte op mijn loopbaan.