Your eyes don't lie

De EU dictatuur

Typisch Amerika

Als Amerika niet zijn zin krijgt, reageert het agressief. Typisch Amerikaans. Amerika is net de ouderwetse Jehova getuige, die geen genoegen neemt met een NEEN en z'n voet tussen de deur zet. De F-35 is helemaal niet zo goed als beweerd werd. Veel beter dan de F-16 is het toestel niet. De procedures en de software vormen eveneens een minpunt.

Ouwe lullen muziek -348-

We zijn er

We zijn vanmorgen op pad gegaan. Als laatste ging de dakzak op de Peugeot, nadat ik het plateautje had geplaatst. De zak was niet zwaar, omdat daar enkel beddengoed en ander licht spul in zat. Het vastbinden ging ook prima. Onderweg heeft de zak keurig op het plateau gelegen, muurvast.
We zijn via de A50 naar Arnhem gereden. daarna richting Oosterbeek, waar we na zo'n 90 km afgelegd te hebben arriveerden.
De labrador Saar lag op ons te wachten. Wat een rustige hond zeg! Het leek wel alsof ze doodmoe was. Maar ze kwispelde wel vrolijk, toen we het huis betraden.
Rond het middaguur, na de koffie en het uitpakken, heb ik met Saar een wandeling gemaakt. Achter het huis is een groot park. Erg handig! Ze heeft geen

moment aan de riem getrokken. Ik wel, want ze staat overal te snuffelen. Maar misschien is ze trans, hè? Je weet maar nooit tegenwoordig. 
Omdat ze hier geen tv hebben, heb ik de Digitenne set maar meegenomen. De set doet het hier ook prima, dus Sonja kan haar favoriete series blijven volgen.
Zelf kijk ik pas 's avonds laat naar Studi Sport. Door dat programma terug te kijken, kan ik al het onzinnige geklets letterlijk en figuurlijk  doorspoelen.😀
Omdat het nogal fris in huis was (15Cesius), heb ik de houtkachel maar aangestoken. Die bracht niet alleen warmte voor het lijf, maar ook voor de geest. 

Aan alle vrouwen

Zo dus -90-

Ik zeg het maar even, want niet iedereen beheerst de Nederlandse taal en/of het Engels; het is geen schuttingwoord wat meneer schrijft, maar betekent hier snijden. 😐

Hij doet me iets

Hij lijkt mij een aardige, eerlijke jongen. Een met al vroeg een bepaald verleden. Misschien heeft ie een opa nodig. Of een moeder zoals in de ijswagen.

Antisemitisme?

Na de schietpartij in Bondi Beach duikt dit woord weer op. Ik weet uit het verleden, dat nadat Pearl Harbour aangevallen was, alle Amerikanen met een Japanse achtergrond of aanwezige Japanners aangevallen en/of geïnterneerd werden. Ook zij waren plots de vijand.
Hetzelfde zie ik nu met de Joden gebeuren. Ze worden allemaal als vijand, als moordenaars beschouwd. Dus zo vreemd is de aanval in Bondi Beach niet en heeft het niets te maken met antisemitisme, maar alles met een genocide.
Afgezien daarvan gedragen veel Israëlische toeristen zich als übermenschen. Logisch dat ze vaak door horeca enz. geweigerd worden. Ze mogen blij zijn dat het bij woorden blijft.

De zon schijnt

Dus ben ik maar gaan koken, om de energie van de zonnepanelen efficiënt te gebruiken 😁 . Gisteren had ik geen klusjes te doen. Toen heb ik wat voorbereidingen gedaan voor het eten voor vandaag en morgen. Ik ga bami maken (het is immers weekend). Gisteren heb ik de boemboe al gemaakt. Met flink wat kool erin en garnalen, want dat vinden wij lekker.
Op dit moment staat de mie te koken. Als ie klaar is, maak ik de bami af. Dat is dan een kwestie van de boemboe opwarmen en de mie er doorheen jassen. Tjampoeren noemde mijn moeder dat.
Vanavond en morgen hoeven we de bami enkel wat op te warmen.
Ons huishouden is enigszins veranderd sinds de aanwezigheid van zonnepanelen. Als sprake is van overcapaciteit, worden de grote stroomverbruikers gebruikt. Zo hebben we dat ingepland. Het scheelt erg veel in het verbruik. Dus op zonnige dagen draait bijvoorbeeld de wasmachine. De vaste wasdag is niet meer.

Wolven

Voorop gesteld : ze horen niet in ons land. Net zoals al die exotische beesten, die opgesloten zitten in dierentuinen. Mijn gedachte. Maar de wolf is en blijft voor mij een bijzonder dier. Vooral zijn roedel gedrag vind ik fascinerend. 

Gemodder met het UWV

Af en toe zag ik een reclamespot of advertentie van het UWV voorbijkomen, waarin sollicitanten opgeroepen werden met de slogan : Kom werken bij het UWV.  Telkens reageerde ik in gedachte met de opmerking : Gaat men daar eindelijk eens aan het werk?
Twintig jaar geleden (geen feest) kwam ik voor 100% in de WAO terecht. Ik werd tijdens een zeer nare behandeling door het UWV  enerzijds geconfronteerd met werken in een sociale werkplaats en anderzijds weer terug naar de IT wereld in mijn functie op het gebied van management en advies! Tussentijds werd ik namelijk door nota bene een aankomend arts voor 20% goedgekeurd. 
Tijdens het heen en weer slingeren heb ik maar zelf werk gezocht. Ik heb daarna het UWV geïnformeerd over mijn nieuwe baan als folders- en postbezorger. Ik wist van mezelf hoe ik het beste invulling kon geven aan mijn tijd, gezien mijn toestand. Het UWV heb ik toen louter als een blok aan mijn been ervaren. Ik werd er eerder zieker dan beter van.
Deze week vernam ik, dat er bij het UWV blijkbaar  niets is veranderd. Het is beter dat men daar ervaringsdeskundigen in dienst neemt. Hun cv's hebben ze al. Of is dat ook nog zo'n zooitje?

Zo dus -89-

Nooit goed en nooit genoeg

Weer thuis

Zo terugkijkend op mijn leven, vond ik het telkens weer een verademing om weer thuis te zijn. Thuis, waar de rust heerste. Niet dat de kinderen stil moesten zijn, maar relatief bedoeld. Vergeleken met de omgevingen waar ik op werkdagen actief was. Het was fijn om telkens weer te merken, dat thuis alles in orde was.  Het was ook fijn respect en dankbaarheid te merken. Ja, we hadden het goed, zonder anderen te vergeten. Het was voor mij de motivatie om de volgende dag weer op pad te gaan. Dag in, dag uit.
Thuis is iets bijzonders. Mijn moeders laatste woorden waren trouwens  : "Ik ben bijna thuis."