Ouwe lullen muziek -336-

Correctie

EU schiet weer in eigen voet

Roven, liegen, bedriegen en misdadie politiek behoren nog steeds tot de westerse cultuur.

The winner takes it all!

Abba zong het al lang geleden. De geschiedenis laat het ook zien. Behalve tegenwoordig. Verliezers menen het te moeten omdraaien; de verliezer bepaalt. De overwinnaar moet schadevergoeding betalen aan de verliezer en aan door hen gestelde eisen voldoen. 😂De verliezers (en veroorzakers van de oorlog)  zijn in dit geval Oekraïne, de EU en de NAVO. Zij willen zelfs de overwinnaar bestelen! Alsof ze niet genoeg in eigen voeten geschoten hebben.
Duitsland moest na de oorlog flinke bedragen ophoesten vanwege de oorlogsschade. Het mocht ook geen groot leger meer opbouwen. Duitsland had de oorlog verloren, de overwinnaars stelden de eisen.
Heeft de EU aan Israël ook eisen gesteld voor het herstel van de schade? De EU heeft de genocide lang gesteund door te zwijgen en de agressor van wapens te voorzien. Worden Joodse bezittingen ook geconfisqueerd? 
De EU zal wel via Zelenski rijkelijk beloond worden met sigaren uit eigen doos. Onze doos.

Zo dus -74-

Warm weerzien

Deze week zag ik de labrador Max weer. Ik werd enthousiast begroet. Dat gebeurde eerder al met de Friese stabij, de beide honden in Wageningen en de cocker spaniël. Leuk dat die beesten zich zo goed mensen kunnen herinneren.

Make me a name

Geen oorlog

Wat een zinloze oorlog teweeg kan brengen.

Naar het noorden

Vanwege een oude belofte ben ik vandaag naar het noorden gereden. Ik had familie daar beloofd een keer terug te komen, ook al zijn de leden die ik geregeld bezocht er niet meer. Het betrof een oom en tante. In de tijd dat ik in Zuidlaren gelegerd was zocht ik hen tijdens parate weekends op. Ik ben er altijd gastvrij ontvangen. Ik herinner me nog mijn oom in de tijd dat ie als vrijgezel vanuit Indonesië in de jaren 50 bij ons kwam logeren. Hij was het die mij heeft leren traplopen! Ik heb me altijd erg op mijn gemak gevoeld bij hen. Ik heb na het overlijden van mijn tante mijn neef beloofd eens langs te komen.
Een van de kinderen heeft de woning gekocht en gerenoveerd. Afgezien van een weerzien wilde ik de resultaten van de renovatie ook zien. De wetenschap dat de A6 en A7 naar het noorden aanzienlijk minder verkeer kent dan die vanuit het noorden naar het zuiden, deed mij besluiten de rit te maken. 
Na aankomst vielen mij direct de fraaie kozijnen en de dito voordeur op. Na de koffie kreeg ik een rondleiding door het mij zo bekende huis. Maar wat een veranderingen! Het is een mooi resultaat geworden. Erg ruim en modern inclusief vloerverwarming. Voorheen stond een moederhaard in de woonkamer. Die was aangesloten op radiatoren. Boven zag ik dat de kleinste slaapkamer bijna drie keer zo groot geworden was. Of ben ik soms kleiner geworden? Natuurlijk was ik ook benieuwd naar de schildpad. Die heeft ook een goed onderkomen gekregen. Hij doet z'n winterslaap bij een van de kinderen in de kelder.
We hebben lekker zitten bijpraten, dus de tijd vloog voorbij. Omdat ik liever niet in het donker wilde rijden, reed ik rond 14.30 uur weer huiswaarts. In de regen, wat extra concentratie vergde. Ik reed voor het eerst over het nieuwe wegdeel dat het beruchte kruispunt Julianaplein bij Groningen heeft vervangen. Wat een verademing. Dankzij rustig en ontspannen rijden was ik rond 16.00 uur weer zu Hause. Moe, maar wel voldaan. Ik was immers een belofte nagekomen.

Verkeerde keuzes

Gisteravond waren wij op verjaarsvisite. De ontvangst was zo'n 100 meter verderop. Toen we de woonkamer betraden, was een ander stel juist bezig afscheid te nemen. Dus zaten we die avond met z'n vieren gezellig te praten. Van de jarige vernamen wij, dat een ooit gemeenschappelijke kennis van ons, een huissleutel heeft teruggebracht. We hadden al een paar maanden eerder een streep gezet onder onze relatie met de vrouw van o.a. de luifel. Ze is een van de vrijwilligers die van de Koffiehoek een verdienmodel gemaakt heeft en zich niet aan de afspraken hield.
We hoorden dat ze zich nu eenzaam voelt en op een gesprekje uit was. Maar daar had de jarige geen behoefte meer aan. Ze nam de sleutel in ontvangst en sloot de deur.
Vorige week, toen ik op de fiets terugkeerde van de loods, was ze buiten bij haar voordeur. Toen ze mij zag draaide ze zich om en maakte ze aanstalten mij aan te spreken of te groeten. Dat weet ik dus niet. Ik deed alsof ik haar niet zag en reed door. We wonen vier deuren verder. Het is nu eenmaal zo, dat als ik een streep trek, dan is het ook definitief. Ik ben best wel geduldig met mensen en ze krijgen vaak meerdere kansen. Maar ik blijf niet zo aan de gang. Helemaal niet als men gaat snauwen of mij beledigt, zoals zij deed. Dan is het definitief over en uit. Ik heb haar heel vaak geholpen, maar van enig respect en dankbaarheid was weinig te merken. Ze is vorige maand aan knie en heup geopereerd en moet revalideren. Ze heeft net zoals een aantal voor haar verkeerde keuzes gemaakt. Ik begrijp die mensen niet. Ze wonen alleen, zijn hulpbehoevend en jagen iedereen weg.
Het was een zeer gezellige avond en voordat ik het wist was het bijna 22.30 uur! Normaal sta ik dan in de badkamer vanwege bedtijd. 😁

Zo dus -73-

Just an illusion

Een klikokast

Iemand heeft mij gevraagd een kliko-kast te maken. Er moeten drie kliko's in passen. Het wordt een soort vrijstaand afdak. De voorzijde moet open blijven. Dus geen deurtjes. De achterzijde en zijkanten moeten wel gesloten worden. Het dakje moet wat afschot hebben naar achteren. Dat is om hemelwater richting een grote waterpot te kunnen leiden. Het afschot moet minimaal worden, want er komen plantjes en dergelijke op te staan. Het dakje moet vast gemonteerd worden. Dus geen scharnierend iets, want de kliko's worden bij gebruik naar voren getrokken.
Het geheel komt tegen een schutting te staan. Vandaar dat de totale lengte ruim 2,5 meter moet worden. De diept 80 cm. De hoogte ongeveer 1,2 meter aan de voorzijde.
Op het www zag ik een leuk concept; een kliko kast met plantenbak. Afgezien van de plantenbak bovenop. Dat wordt een plat dak met wat afschot.
Als materiaal moet ik gebruikt hout inzetten. Vanwege de duurzaamheid. Daar wordt voor gezorgd.

Ouwe lullen muziek -335-

Vergeten te publiceren.

Ergerlijk

Over het niet klantgericht zijn valt in het algemeen meer te zeggen. Het valt ons steeds vaker op, dat het met het fatsoen alsmaar minder wordt. Winkelpersoneel groet nauwelijks als ik binnenkom. Het zijn vaak de oudere personeelsleden die dat nog wel doen. Als ik niet gegroet word, denk ik vaak : "Hallo, ik ben een klant die jouw salaris meebetaalt." Oké, misschien wat ouderwets.
Gedurende mijn loopbaan vond ik het al niets wanneer iemand mijn kamer binnenkwam en zonder te groeten gelijk over het werk vragen begon te stellen. Dan reageerde ik nadrukkelijk met een : "Ook goedemorgen" of  "Ook goedemiddag". Niet iedereen leerde daarvan. Er zijn en blijven horken onder de mensen.
Er zijn ook mensen die zonder te groeten op bezoek komen. Dat getuigt ook van gebrek aan fatsoen. Nee, deze opa heeft er niets mee. Een 'Hoi' van de jongere generatie waardeer ik wel.