Engelse boeren demonstreren

If we make it through December

Corrupte NAVO

De jeugd

In Australië is deze week een verbod ingegaan voor 16 jarigen en jonger. Zij mogen niet meer gebruik maken van sociale media. Hoe ze dat down under willen controleren weet ik niet. Jongeren kunnen zich tegenwoordig namelijk ook als een ouder iemand en/of ander wezen identificeren. Maar misschien is dat ook een psychische afwijking. En als ze iets moeten doen, weten ze het verschil tussen een komkommer en een tomaat niet eens.
Er zijn allerlei klachten over en van de jeugd. Ze zijn snel moe, hebben nergens zin in, zijn onwetend, hebben geen incasseringsvermogen, kennen geen verantwoordelijkheden, zijn weinig respectvol en hebben een groot gebrek aan sociale en vooral communicatieve vaardigheden.
Ik vind de Australische maatregel halfbakken. Je wilt niet weten hoeveel mensen er verslaafd zijn aan het spelen van games. Er zijn er die de 20 al ver gepasseerd zijn en nog steeds thuis zitten te gamen. Het zijn de ouders die hen zo 'opgevoed' hebben. Vooral die ouders moeten aangepakt worden. Het liefst via hun portemonnee. Het is een heel rare wereld geworden.

Positief en negatief

Nadat wij en kampeerbus hadden gekocht, reageerden mensen zowel positief als negatief. De positivo waren benieuwd naar de toekomstige inrichting en onze trips. Van de negatieve buurtbewoners hoorden wij niets. Hun communicatie verliep stilletjes via Handhaving en politie. Ze zagen de bus liever niet op straat geparkeerd, ook al was dat vanwege de afmetingen wel toegestaan. Na de mislukte aanval, volgden er nog meer. Terwijl de bus voor hen uit het zicht stond. Via anderen vernamen wij, dat jaloezie hen daartoe dreef.
Toen een medewerker diens collega spontaan hielp, reageerde de collega met de zure opmerking "Wil je soms mijn baantje inpikken?" Terwijl de medewerker enkel vanwege gebrek aan werk de ander dacht te kunnen helpen.
Een klant vraagt voor een opdracht specifiek naar een bepaalde medewerker. Alleen hij mag de opdracht voor hem uitvoeren. Omdat hij zo tevreden is over diens werk. De werkgever reageert naar zijn medewerker met de vraag : "Ben je soms bezig om klanten te stelen?" De medewerker ontkende natuurlijk en wees op zijn eerdere resultaten. De werkgever had de klant moeten vragen waarom hij per se die medewerker aan het werk wilt hebben. Dan zou hij gehoord hebben, dat de betreffende medewerker erg professioneel zijn werk doet. Daar hadden anderen ook van kunnen leren. Maar de werkgever koos voor een negatieve benadering.
In een andere situatie vroeg een medewerker van een opdrachtgever mij, of er binnen mijn project een vacature was. Toen zijn leidinggevende daar lucht van kreeg, beschuldigde mij van "medewerkers inpikken". Hij had mij of zijn medewerker ook de vraag kunnen stellen, waarom hij bij mij solliciteerde. Die vraag heb ik de medewerker zelf wel gesteld. Hij zei dat ie begrepen had, dat het op mijn project niet alleen interessant maar ook leuk werken was. Zijn eigen chef was meer een politieagent, die vanuit de hiërarchie op een onprettige manier leiding gaf ("omdat ik de baas ben").

Oud zeer?

Vorige week waren we in een kringloopwinkel in Emmeloord. We waren de winkel net binnengestapt toen ik mijn ogen wat liet ronddwalen. Plots kreeg ik een wat naar gevoel toen ik een oude schooltas zag staan (foto). 
Het gevoel wat ik toen ervoer was er een van spanning, stress. Of misschien van schrik. Ik weet het niet. Maar het was wel een onprettig gevoel.
Af en toe heb ik nog een droom over examen doen. Het betreft dan mijn eindexamen voor de HBS. Meestal besef ik dan dat ik droom. Ik reageer dan steevast met de gedachte : "Ik droom want ik heb dat examen al lang geleden gedaan." Maar om de een of andere reden komt die droom geregeld weer terug.
Mijn rectie na het zien van de schooltas zal daar ongetwijfeld mee te maken hebben. Het schooljaar van 1968-1969 was er een met veel stress. Thuis was de sfeer niet goed en ik moest twee weken na het eind examen in militaire dienst. Ik heb dat toen als grote druk ervaren, want ik moest en zou hoe dan ook slagen.

Dakzak op het dak

Vorig jaar heb ik een dakzak aangeschaft. Geen nieuwe, maar een gebruikte. De vorige eigenaar vond hem na 1x gebruik toch te klein en wilde van de zak af. Het werd in Dronten toen een koopje!
In die periode reden we nog vrolijk rond in de Hyundai Matrix. Daar kon ie tussen de dakrails geplaatst en links en rechts aan de rails vastgezet worden. De Peugeot heeft echter een panorama dak. Ik wil de dakzak pertinent niet op het glas plaatsen, ook al kan het volgens het boekje aardig wat hebben. De bedoeling is om in de dakzak beddengoed en kleding te vervoeren. Dus zo zwaar is hij dan niet, maar op schade aan het dak zitten wij niet te wachten.
Om die reden heb ik een plateau gemaakt. Het komt op de beide

dakdragers te liggen. Daarop wordt de dakzak geplaatst. Ik moest natuurlijk zien te voorkomen, dat na krachtig remmen wij het plateau naar voren zien schuiven. Dat staat zo raar.
De beide dakdragers vallen daarom aan de onderkant van het plateau in een 'uitsparing'. Die bestaat uit twee balkjes die parallel aan de dragers aan de onderkant van het plateau gemonteerd zijn. De tussenruimte tussen de beide balkjes is net zo breed als de breedte van de dragers. Zo vallen de dragers in een gleuf, zodat bij krachtig remmen het plateau en daarmee de dakzak muurvast blijft liggen. Ik mag me dan niet zo verdiept hebben in natuurkundige wetten, maar heb wel veel vertrouwen in mijn eigen geprutst.😂

Zo dus -83-

Ordinaire diefstal

Omdat de EU het oneens is met de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, wil het de tegoeden van Rusland stelen. Terwijl de EU zelf geen partij is in het conflict. Andersom zou het voor andere (Brics) landen aantrekkelijk zijn, om Oekraïne van z'n gekregen miljarden te beroven. Dat zou ordinaire diefstal zijn. De typisch westerse graaicultuur is weer boven komen drijven.
Het feit, dat Amerika de EU bestempelt als een organisatie die een gevaar is voor o.a. de vrijheid van meningsuiting en politieke vrijheid (uitsluiten c.q. willen verbieden van politieke partijen), is niets anders dan de waarheid. Ook deze waarheid is hard en heeft geleid tot quasi verontwaardiging in Brussel.
In een aantal EU landen wordt gedemonstreerd tegen de oorlogspolitiek.

10 december 1941

De trouwdag van mijn ouders. Een paar maanden later vielen de Jappen Nederlands Indië aan. Mijn ouders hebben elkaar bijna 6 jaar niet gezien. Gescheiden van elkaar brachten zij de oorlog door. Mams in een Jappen kamp en pa vocht op zee tegen de Jappen. 

Aanbiedingen!

Geldt niet alleen voor Black Friday, maar het hele jaar door in allerlei winkels. De middenstanders gaan er vanuit, dat de klant net zo dom is als zij.

Schaakmat!

Hoe ouder...

Een paar kennissen van ons wonen in een verzorgingstehuis. Ze vinden het een verademing om onder de 'gewone' mensen te zijn. De verhalen die zij vertellen over hun woonomgeving komen mij bekend voor. Toen wij een keer een familielid opzochten in zo'n tehuis, zei hij dat ie in de wachtkamer van de dood terechtgekomen was. Hij herkende zichzelf niet in de omgeving, met al die oude mensen met gezondheidsklachten.
Afgezien daarvan heerst in zo'n tehuis een alles behalve leuke sfeer. Van een ander familielid in een ander tehuis, vernam ik hoe personeel de bewoners chanteerden. De bewoners konden vrijwillig helpen met allerlei huishoudelijke werkzaamheden. Maar wie dat weigerde, merkte dat in de verzorging. Er verdween daar ook geld van bewoners. Wie daarover zijn beklag deed, werd als zijnde 'dement' bestempeld.
Ik hoorde dat onderling de sfeer ook niet altijd even leuk is. Er zijn groepjes ontstaan, waar je nauwelijks tussen kunt komen. Soms gebeurt uitsluiting al op basis van een aankondiging, dat er een nieuwe bewoner komt.
Mij zie je dus niet in zo'n tehuis terechtkomen. Daar wil ik buiten blijven. Desnoods met geweld. Maar wie weet word ik met nog meer geweld daar naar binnen gesleept. Het leven zit immers vol verrassingen.

Fietsonderhoud

Gisteren heb ik een ander zadel op mijn fiets gemonteerd. Van het oude zadel was een van de veren kaduuk. Niet vanwege mijn gewicht, denk ik, er was een schroef verdwenen. Omdat er al een scheurtje in het dek zat, besloot ik het maar te vervangen. Dat zadel zat er al op sinds de aankoop in Ter Apel. Toen we daar in de buurt kampeerden, begaf mijn gratis (bankstel) fiets het. Ik had de fiets van iemand overgenomen voor een zeer zacht prijsje. Ik heb er toch zo'n 10 jaar op rondgereden. Ik heb hem toen ingeruild voor mijn huidige, een Sensa, die ik later omgebouwd heb tot een E-bike.
Tijdens het zadelklusje zag ik dat de banden en de remblokjes ook aan vervanging toe zijn. Ik ga het onderhoud maar in de loods doen. Daar kan ik de fiets ophangen en heb ik al het gereedschap bij de hand. Samen met een kachel en een radio en de koffie in de buurt, zal het wel weer een leuke klus gaan worden. Natuurlijk kijk ik de fiets gelijk helemaal na.

Stagger Lee (cover)