Voor een mooi uitzicht

Misschien komt het omdat ik een bril draag. Ik heb dan de gewoonte om geregeld de glazen schoon te maken. Als brildrager ben ik dus ook glazenwasser. Vanuit die beleving kijk ik ook door ruiten en in spiegels. Als ik daarop een vlekje zie, dan wil ik die wegpoetsen.
Die gewoonte wordt helemaal geactiveerd als ik een mooi uitzicht heb. Dan mag er op de ramen geen vlekje zitten. En helemaal geen vogelpoep! Dan pak ik een emmer, twee sponsen en trekker en ga aan de slag. Lauw water met wat zeep en spiritus of schoonmaakazijn moeten de ramen dan weer als onzichtbaar maken.
Vanmiddag was het weer zover. Ik kreeg de kriebels toen ik vanmorgen een zwarte wolf in de tuin zag lopen. Het bleek een herdershond te zijn van de buren. Feijke ging heel enthousiast met hem om. Dat zal bij een echte wolf wel anders zijn. Ik

hoorde, dat twee maanden geleden hier in de buurt een wolf een kind gebeten heeft en het als prooi probeerde weg te slepen. Dat nieuws zal door de liefhebbers van de wolf ontkend worden, want wolven vallen volgens hen immers geen mensen aan.
De zwarte wolf van de buren is op een rustige manier naar zijn eigen territorium gedirigeerd door Sonja.
Terug naar de ramen. Ik kreeg dus de kriebels van wat watervlekken op de ramen. Ze zaten aan de buitenkant. Waarschijnlijk door de regen veroorzaakt. Dus heb ik dat raam gezeemd. Daar had ik een extra hoge huishoudtrap voor nodig en een telescoopstok met wisser en spons. Daarna heb ik ook maar de andere drie gedaan, want die zagen er plots ook minder mooi uit. Gek hoor.
Het werd nog gekker, toen ik van binnenuit het uitzicht bewonderde. Toen viel mij op, dat de binnenkant ook minder mooi geworden was! Dus heb ik die ook maar gedaan. Net als de glazen van mijn bril. Nu is het pas echt genieten van het fraaie uitzicht.