Naar Dorestad

Vanmorgen regende het. Hoera! Goed voor al het groen en de aarde. Na bestudering van de weersverwachting, besloten we rond 11.00 uur naar Wijk bij Duurstede te fietsen. We zouden dan met droog weer heen en terug kunnen rijden. Vaak klopt het niet, maar we zijn gewoon weer optimistisch. Trouwens we hebben kleding bij ons en er is hier een wasdroger. Dus wat kan ons nou gebeuren? Er staat wel een puist wind. Dat is trouwens een uitdrukking die mijn pa hanteerde als het stormde. Volgens AI - Google bestaat die uitdrukking niet. Volgens websites van mensen die varen wel. Zo zie je maar weer, AI weet ook niet alles.
Op de heenweg hadden we wind tegen. Mijn trapondersteuning had er weinig moeite mee. In Wijk bij Duurstede, Dorestad is trouwens wat korter, was een weekmarkt gaande. Niet echt groots, maar wel gezellig. Omdat ik thuis een grote scheur ontdekte in mijn spijkerbroek, besloot ik een nieuwe te kopen. Het werden er uiteindelijk twee, die samen goedkoper waren dan 1 van een bekend merk. Ik ben weer tevreden. In de kapel van een RK kerk heb ik weer een aantal kaarsjes ontstoken ter nagedachtenis van hen die niet meer onder ons zijn.  Na een rondwandeling door het oude centrum, hebben we op een stil terrasje de lunch gebruikt. De serveerster was een Poolse die alleen erg goed Pools en wat gebroken Engels sprak. Ze was klantgericht en vriendelijk. We moesten wel met behup van de menukaart uitleggen wat we wilden. 

Zittend aan de lunch viel het ons op, dat er erg weinig jongeren waren die op een elektrische fiets reden. We zagen enkel scholieren met gewone fietsen voorbijkomen. Aan de overkant was een vrouw aandachtig met haar telefoon bezig. Ze had niet in de gaten, dat de voor een zebrapad stond. Er werd geregeld door het verkeer vaart geminderd tot bijna stilstand, om vervolgens toch maar door te rijden.
Toen ik wilde afrekenen, kwam de serveerster met een kleine verpakking roomboter aan ons tafeltje. Ik dacht : "Huh?!" Toen ze de bankpas zag, zei ze in het Engels : "O u wilt betalen, de rekening. Ik dacht uw vrouw wil roomboter."  Betalen was inderdaad wat Sonja haar bij de balie had gevraagd, toen ze voor ons vertrek naar het toilet ging. Restaurant misverstand.
Alvorens weer huiswaarts te rijden hebben we natuurlijk even een kringloopwinkel bezocht. Op weg naar stabij Feijke hadden we de wind in de rug. Het was zelfs wat warmer geworden.
Op het erf aangekomen werden wij weer enthousiast verwelkomd door Feijke. Wij gingen aan de thee, terwijl Feijke al aan een pensstaaf knaagde.