Oké, ze is niet moeders mooiste. Maar wel heel lief. In het begin van onze kennismaking kwam ze op de tafel zitten. Dan keek ze me constant aan. Ze leek erg geïnteresseerd in mij. Ze gedroeg zeer gedisciplineerd. Niet vervelend of stout doen, maar gewoon zitten of liggen kijken. Na een dag of wat, begon ze ook zitten op tafel naar beneden te kijken. Zeg maar, naar mijn schoot. In eerste instantie dacht ik dat ik mezelf niet goed aangekleed had. Maar een controle leerde dat alles goed dicht zat. Wat bleek later? Haar blikken naar beneden waren bedoeld om wat ruimte te vragen tussen mijn bolle buik en de tafel. Want dan kon Sofie op mijn schoot liggen! Ze liet dan een zeer tevreden spinnen horen.
