Vrijdagochtend

Was het onoplettendheid, een stuurfoutje, gladde banden, de storm en regen of gewoon omdat het vrijdag is na vier vermoeide werkdagen? Wie zal het zeggen. Maar vanmorgen ging het mis. Toen ik op weg was naar de Flevopoort zag dit tafereel . De auto vloog op de rotonde uit de bocht, knalde tegen de vangrail en kwam na een pirouette in de berm terecht. De bestuurder bleef ongedeerd.

Glasvezelhuis

Gisteren en vandaag is men druk bezig geweest om een huisje te plaatsen nabij het speelterrein aan de Binnendijk. Het is een soort schakelhok voor het glasvezelnetwerk. Er zitten geen ramen in, dus er zal geen regelneef of -nicht in komen te zitten. Het zal allemaal automatisch verlopen. Men is nog druk aan het graven en oranje kabels in de grond aan het plaatsen. Ik ken alleen de groene en grijze, maar blijkbaar zijn deze door het Koninklijk huis gefinancierd. Ze zijn al aardig bij ons in de buurt. Nog even en dan...

Flevoland : saaie fietsprovincie

Ik zag in het nieuws, dat de Fietsersbond verbaasd is over het zeer laag gebruik van de Flevolandse fietspaden. Ze geeft zelf een mogelijke reden : de afstanden zijn te groot. Dat klopt, want je wilt als recreatiefietser graag van de ene bezienswaardigheid en/of plaats naar de andere fietsen met onderweg een kop koffie of een lunch. Blijkbaar zitten er bij de bond geen echte fietsers, want dan zouden ze beter moeten weten. Welke dagjes mensen zouden nou speciaal naar Flevoland komen om te fietsen? Volgens mij zo goed als niemand. Misschien dat in de Noordoostpolder nog wel leuk gefietst kan worden, omdat de plaatsen daar op redelijke fietsafstand liggen.
Vanuit Lelystad wordt het een heel ander verhaal. Als men naar Dronten fietst, moet men flink aanstampen en zelf koffie e.d. meenemen. En op gezette tijden ook iets tegen agressieve buizerds. Het is zo'n 20 kilometer fietsen met onderweg niets. Geen gezellig zitje met een drankje en/of hapje.  En om nou telkens om de Oostvaardersplassen te stampen en naar dooie beesten en bomen te koekeloeren is ook niet bepaald een vreugdevol gebeuren.
Niet alleen in de Achterhoek, ook in Zeeland en andere provincies kan men onderweg even bijtanken op een agrarisch bedrijf waar men ook gasten ontvangt voor een hapje en een drankje. Dat kennen we hier niet. Je mag wel tegen betaling iets uit een onbemande kraam aan de weg meenemen. Daarna weer snel doorfietsen, want voor gezelligheid is geen tijd en de weg is vaak saai (kaarsrecht) en zeer lang. Komt bij dat de provincie en/of gemeenten  nauwelijks iets doen om dagjes mensen met de fiets aan te trekken. Veel fietsers koppelen hun fietstochten namelijk aan een vakantie of weekend. Afgezien van die enorme camping aan het Veluwe meer is er in de polder weinig tot niets te vinden om als uitvalsbasis te dienen. En om nou met slechts een slaapzak in een schuilbivak ergens in een bos of struikgewas te bivakkeren zie ik ook menig 50+ 'er niet direct doen. Die komt na zo'n nacht niet meer overeind. Kortom, er zijn geen verblijfsvoorzieningen, de omgeving is onaantrekkelijk en het ontbreekt aan promotie. Aldus een recreatiefietser.

De jungle in Lelystad

Dagelijks rij ik een stuk door de jungle. Zo lijkt het. Door het groeizame weer en de laksheid van de gemeente Lelystad zijn veel fietspaden een stuk smaller, onoverzichtelijk en gevaarlijker dan voorheen. Dat wordt veroorzaakt door het hoge groen en overhangende takken en stengels.
De bochten moet je bijna stapvoets nemen, want voetgangers lopen vaak links op het fietspad en zijn niet te zien. Tot ze opeens voor je snufferd staan. Om maar te zwijgen over de velen die als blinden (sorry) toch een bocht afsnijden. Er ontstaan ook uitwijkmanoeuvres om niet in aanraking met het groen te komen.

Klokkenluiders

Zo noemt men mensen die misstanden aan de kaak stellen. Meestal gebeurt het eerst intern bij de organisatie waarvan men deel uitmaakt. Maar als de medewerker daar geen gehoor vindt, zoekt hij de publiciteit of externe oren. Zo'n medewerker noemt men een klokkenluider en is dan opeens vogelvrij verklaard, ook al gaat het om ernstige vormen van fraude, manipulaties die mensenlevens kunnen kosten en andere illegale activiteiten. Het is te gek voor woorden dat een klokkenluider vervolgens ontslagen wordt door nota bene de boeven zelf. Eerlijkheid en oprechtheid wordt door dat soort bedrijven blijkbaar niet op prijs gesteld. Overigens geldt dat ook voor getuigen van misdaden. Zodra iemand zich niet conformeert aan het gedrag van een groep, ook al is het geen zuivere koffie wat men uitvreet, is het over en uit. Het komt zelfs voor bij echtscheidingen. Vaak verwacht of eist men dat iedereen 'partij kiest' voor het betrokken familielid. Alsof het niet diens schuld zou zijn.
Ondanks het feit dat men het vaak over normen en fatsoen heeft, wordt een klokkenluider vaak aan zijn lot overgelaten.
Zelf heb ik bij een slachterij gewerkt (iedereen maakt weleens een ernstige misstap in zijn leven), waar geregeld illegaal geslacht werd. Dat gebeurde vaak 's nachts als er een vervoersverbod gold in verband met de varkenspest. Er werd ook geknoeid met de gegevens omtrent ziekten van de geslachte beesten. Toen ik ontslag nam, was de directie niet blij. Het bedrijf verlaten was blijkbaar iets dat niet mocht. Erger, ze wilde mijn nieuwe werkgever bellen om mij zwart te maken. Alsof ik dat niet genoeg van mezelf ben. Haha! Het was typisch zo'n cultuur waar je aan alles en nog wat moest meedoen. Dus ook aan illegale praktijken, zoals zwarte bonusbetalingen aan personeel (nee niet aan de gewone medewerker natuurlijk, maar het management dus). Dat heb ik steevast geweigerd. Mijn aangekondigd vertrek werd gezien als verraad. Toen ik dus gechanteerd werd, wierp ik mijn kennis omtrent de malafide zaken (ze schrokken zich wild) op tafel en zei : "Belt u maar mijn nieuwe werkgever, dan ga ik op mijn beurt de AIVD en de FIOD bellen." En dus mocht ik met een gerust hart vertrekken. Saillant detail : voor mijn vertrek werd een viertal directieleden gearresteerd en 5 dagen in hechtenis gehouden. Maar daar had ik niets van doen.
Men verwacht dat ik eerlijk ben, maar de waarheid spreken wordt niet geaccepteerd.

Glasvezel : er wordt gegraven!

Bij de Wormer zag ik dat men begonnen is met de graafwerkzaamheden om de glasvezelkabels aan te leggen. Nog even geduld, wat heet, en dan kunnen we supersnel internetten en belle. Ik weet niet of je bij dat laatste ook heel snel moet praten. En luisteren. Of gaat dat in pakketjes? Hopelijk praat ik mijn mond dan niet voorbij.Dat zou zomaar kunnen met die superhoge snelheden.

Dutch Bird Fair

Wordt het een Waterbird fair?

Vandaag is het vogel festival van start gegaan in de Oostvaardersplassen. Toen ik via de Knardijk het festivalterrein naderde passeerde ik 16(!) pendelbussen. Ze stonden in een lange rij geparkeerd en schoven telkens een buslengte op. Het waren overigens geen gewone bussen, maar extra lange. Je weet wel met zo'n harmonica tussenstuk.
Ik heb het festival al twee keer eerder bezocht en zag geen nieuwe spectaculaire zaken aangekondigd. Dus bleef ik buiten het terrein, waar donkere wolken overheen schoven. Wat auto's betreft viel het dit keer mee vanwege de ingezette pendelbussen. Alleen Vips mochten met de auto de Knardijk op. En zoals gewoonlijk kent ook dit evenement heel erg veel Vips. Het zou best de helft van het aantal bezoekers kunnen zijn geweest. Echt druk was het overigens niet. Misschien morgen. Wel 10 euro meenemen, anders kom je niet binnen. Tenzij je een VIP bent.
 Er zijn zo'n 4.000 bezoekers geweest (over twee dagen gerekend). Men had 10 á 15.000 verwacht. Wishfull thinking of het weer?

Erwtensoep met vis

Nee, geen nieuw recept of zo. Trouwens erwtensoep met witte rijst een een stukje hete vis (ikan pedis) smaakt prima. Nee, ik heb het over het Bovenwater. Het is zo groen als ik weet niet wat en het ruikt onfris. Vanmorgen, toen ik wat zwerfvuil aan het opruimen was, zag ik een groot aantal dode vissen drijven. Het waren jonge snoekjes, die alle op de rug dreven met de witte buik opvallend in het groene water. Ik weet niet wat de oorzaak van hun dood is.
Omdat ik doordeweeks nauwelijks tijd heb, besloot ik vanmorgen maar wat zwerfvuil te gaan opruimen. Op bepaalde plekken was dat broodnodig. In een parkeervak kon ik aan de hand van het afval een stukje forensisch onderzoek doen. Het spul lag er sinds afgelopen donderdag. Dat was te zien aan de restanten van een haringmenu (2 haringen met ui en augurk inclusief servetten). Men had bij de Aldi een goedkope blikken bier gehaald en daarvan 8 geleegd, zodat de vis in de magen kon zwemmen. Het waren twee personen, beiden rokers.

Lastige Polen

Eigenlijk mag ik dit niet zeggen of schrijven, want op het gebied van 'man en paard' is Nederland behoorlijk bekrompen. Of schijnheilig. Dus 'Polen' moet 'mensen' zijn. Maar voor mij zijn het Polen. Zo heten de inwoners van dat land toch?
Hier in de buurt wordt een huis verhuurd aan Polen. Er zijn er heel wat geweest. Sommigen verbleven heel kort, anderen langer. Ik heb hier nooit lallende of rumoerige Polen gehoord. Wel telkens weer auto's die de boel blokkeren. Niet alleen voor de fietsers, maar ook voor de bewoners die achter hun garage hebben. In de straat voor de woning geldt een parkeerverbod, maar blijkbaar niet voor Polen.Volgens een aantal van hen is het telkens hetzelfde liedje. Men vraagt vriendelijk om de auto elders te parkeren, maar dan doen die Polen alsof ze je niet begrijpen. Ze staan te lachen (misschien lachen ze je uit) en laten de auto gewoon staan. Een aantal auto's is van bedrijfsnaam voorzien. Zo staat er nu een auto van EB Personeelsdiensten. Dat bedrijf is een uitzendbureau voor Oost Europese 'gastarbeiders'. Toen ik op de fiets er langs wilde (wat niet kon) vroeg ik aan de bestuurder of hij de auto (met Nederlands kenteken) wilde weghalen. Maar daar had hij geen zin in. Soms vraag ik me af hoe het moet als er een hotel vol met Oost-Europeanen is, die dezelfde mentaliteit hebben. Dat wil je toch niet in de buurt hebben? In dit geval zou de verhuurder meer aandacht moeten vragen voor de gedragsregels.

Andere tijden

Zo, weer een week erop. Nog een week en dan heb ik weer vakantie. En meer tijd om weer eens wat zwerfvuil te gaan opruimen. Terugkijkend is het werken me goed bevallen. Ik kwam wel in een andere wereld terecht tussen de jongeren. Maar ook dat heeft zo zijn aantrekkelijke kanten. Ik luister de hele dag naar popmuziek. En dan kom ik erachter dat die stations een ware indoctrinatie uitoefenen om bepaalde nummers naar een hit te pushen. Net als in mijn jeugd. Veel nummers stellen inhoudelijk weinig tot niets voor. De tekst en het deuntje vormen een herhaling van 3 minuten, met als grote diepte punt het nummer "Jouw bil is een krokodil". Het vertolkt de jammerlijke maatschappelijke teloorgang van fantasie, creativiteit, muzikaliteit en al dat andere waar enig denkwerk voor nodig is.
Mijn eerste lunchpauze had een vreemd verloop. Ik meende dat iedereen zat te bidden, maar het duurde bijna de hele pauze. Ze bleken stuk voor stuk naar hun mobieltjes te staren die ze onder de tafel op schoot hielden. Ik ben ook een paar keer in de fout gegaan. Leuk om te merken dat je ook maar een mens bent. Ik moest er even tussenuit, want een bewoner kwam een grijper ophalen. Hij gaat samen met zijn vrouw zwerfvuil hier inde wijk opruimen. Hij kent mijn collega Robert (van bezig zien) en hij woont daar in de buurt.
Nog een week dus en dan is het afwachten tot men een beroep op mij doet.

Neef Jacques Goey

Mijn neef Jacques schreef een korte biografie voor mijn blog. Ik heb zijn verhalen zonder aanpassingen overgenomen en voorzien van foto's, waarvan een aantal door hem zelf bijgevoegd was. Hier het eerste deel van totaal vijf stukjes.

Oudshoorn of Goey?

Het is allemaal begonnen in 1944 in Den Haag. Ik woonde als 3 jarig jongetje met mijn moeder Eef,  naast oom Henk Oudshoorn in de Goudenregenstraat. Omdat mijn moeder vaak ziek was en oom Henk regelmatig wakker gehouden werd door het geblèr van ondergetekende, stelde hij aan mijn moeder voor om eens met zijn moeder (mama Anna, oma Oudshoorn) te gaan praten of zij voor mij kon zorgen.

Jacques en mamma Eef

Naar verluid werd ik toen meegenomen achterop de fiets bij oom Henk van Den Haag naar Leiderdorp. Dat in de oorlog (onder spervuur en mitrailleurkogels). Nou ja, dat is wat overdreven, maar toch…..dat dit in de oorlog heeft plaatsgevonden…..het heeft wel iets.

De communicatie verliep in het begin niet al te vlot. Als ik honger had, vroeg ik bijvoorbeeld om “pommes de terre”of “carottes”. Ik was namelijk nog maar pas over uit mijn geboorteplaats (Parijs) en kon alleen maar enkele woordjes Frans brabbelen. Mama Anna verstond daar natuurlijk geen syllabe van.

Meestal in het weekend kwam mijn moeder uit Den Haag over. Voor mij was zij een goede tante, mijn ouders waren immers mama Anna en pa David.

Neef Jacques Goey -2-

Een Oudshoorn.

Sjakie met pleegouders *)

In die tijd overheerste het Oudshoorn gevoel. Ik was Jacques Oudshoorn.

Ik herinner me de tijd op de Lagere School, dat meester Van der Hoek (ja met die lange baard) op een gegeven moment (dat was tijdens het uitdelen van de rapporten), de namen van eenieder voorlas en vertelde hoe hij/zij gepresteerd had.

Toen ik mijn rapport kreeg, ik zal het nooit vergeten, zei hij: “Jacques Goey Tiauw Hong”. Niet begrijpend en gechoqueerd moet ik hem aangekeken hebben en kon wel onder bank kruipen. “Ik!? een Chinese naam? Dat kon toch niet! Ik schaamde me kapot, want Chinezen, daar moest ik niets van hebben. Dat waren van die belachelijke figuren met spleetogen. Bovendien werd je daar vaak mee geplaagd. Scheldwoorden waar ik beroerd van werd : “Pinda, pinda, poepchinees", "kwatjie katjang?" Daar stond in Leiden weer zo’n Chinees met een bak met zakjes pinda’s voor z’n buik. Daar wilde ik dus niet bijbehoren. (Gelukkig heb ik daar geen trauma van overgehouden). 

Nee, Oudshoorn dus en verder geen gezeur. *) op de foto met tante Lies en Hannie, pappa David en mamma Anna.

Muziek in Zandberg

Tijdens de bbq in Zandberg bij Chris en Sakia, hoorde ik mij vertrouwde muziek uit de jaren 40 en 50. Ik hoorde ook jazz, muziek die mijn pa ook had. Pa had veel van Chris Barber en Wilbur de Paris. En niet te vergeten de Dutch Swing College Band. Het viel me op dat de kinderen op zeker moment country & western muziek wilden horen. Ze smeekten Chris bijna of dat mocht. Chris gaf niet direct antwoord en ik denk dat dat kwam omdat hij blijkbaar meer houdt van de muziek die op dat moment klonk, dan het c&w geluid.
Voor de C&W liefhebbers bij deze een nummer van good old Bob Dylan, toen hij in 1969 veel fans deed schrikken, maar ook verrassen door met een heuse C&W lp uit te komen : Nashville Skyline.

Neef Jacques Goey -3-

Jeugdjaren Koningstraat, Leiderdorp.

Oom Joop, Henk en Daaf en en ega’s (behalve oom Joop met tante Corrie , die kwamen met Hannie). Ik heb ze allemaal in de Koningstraat meegemaakt en natuurlijk alle kinderen die daar geboren zijn. Het waren mijn neefjes en nichtjes, ooms en tantes.

Jacques, 17 jaar

Jeugdjaren gekenmerkt door grote armoede, de vele pakken slaag die ik van mama Anna kreeg en Opa David, die het meestal voor mij opnam. Dat was af en toe best wel riskant voor hem. Ik herinner mij, toen ik kennelijk weer eens iets uitgevreten had wat niet door de beugel kon, dat ik er van langs kreeg, Opa David voor me ging staan, omdat Oma een geleide projectiel op mij af wilde vuren in de vorm van een theepot. Ik weet niet meer of hij geraakt werd, maar het moet wel heel close geweest zijn

Toch begon langzamerhand, naarmate ik in mijn tienertijd groeide, het besef te groeien dat ik een geadopteerd kind was en geen volbloed Oudshoorn. Periodes van een dubbel gevoel, waarmee ik het nogal eens moeilijk had.