Dus van het bezoek aan de OZD was niets meer terug te vinden. Het werd een bijzondere dag met een emotioneel moment. Dat gebeurde toen ik als quasi schutter achter een boordkanon mocht plaatsnemen. Zoals mijn vader ooit deed tijdens een aanval op en vijandelijke schoener in de Zuid Chinese Zee.
Hij bakte er toen niets van. Hij was immers ongeoefend. De geoefende waren ziek of in elk geval niet in staat het kanon te bedienen. Dus was mijn pa de aangewezen vrijwilliger dat geschut te bedienen.